Ξεχασμένοι σε ράφια σκονισμένα
Χρονια τωρα ψαχνω να βρω έναν σεισμο να με πεταξει κατω
Και μεσα μου αναθιμιασεις οργισμενων πονων
Να σπασω και να βγουν τρομαχτικα γρηγορα γιατι δεν εχουμε πολυ χρονο
Εικονες ξεσκισμένες και γυμνες αποστασεις γιατι καθε επιθυμια μονο γυμνη απελευθερωνεται
Καλωδιωμενες διαδρομες αυθορμητων πραξεων ακολουθω για να πεσω στο κρεβατι σου
Να αγγιζω τα παντα σου με τον φοβο πως ισως με σκοτωσεις
Να αγγιζεις τα μεσα μου στιγμιαια για να μην με νιωθεις
Γιατι ποτε κανεις δεν θα παψει να καρφωνει αδιαφορίες οταν αλλαζουμε πλευρο με προσμονες
Γιατι καθε αληθεια μας κρυβεται πισω απο ψεματα δανεισμενων εαυτων μηπως και γλιτωσουμε το υπεταρτατο εγω μας
3 σχόλια:
Γέννησέ τον εσύ το σεισμό, La noche.
Μην τον ψάχνεις.
Γέννα τον. . .
Έκανα μια τολμηρή -ίσως και ανάγωγη-
σκέψη κατά την πρώτη ανάγνωση.
Σήμερα θα την εκφράσω
παραβλέποντας συνειδητά
να ζητήσω την άδειά σου, La noche.
"Ξεχασμένοι σε ράφια σκονισμένα"
ή
διχασμένοι σε ράφια ξεχασμένα;
Να εισαι οσο πιο τολμηρη μπορεις να γινεις.
Αναγωγη και αυθορμητη.
Οι λεξεις που γραφω χωρανε σκεψεις συνειρμικες.
Δεν υπαρχει διορθωση ή επεξηγηση.
->Ψαχνω σεισμους - ισως και να πρεπει να τους γεννησω τελικα.
->Ξεχασαμε τους εαυτους μας και σκονιστηκαμε σε μια ιδανικη επαναληψη - ισως ομως τα διλληματα και οι διχασμοι να μας εκαναν να ξεχαστουμε.
Παραλληλισμοι και ερμηνειες.
Για σενα
Για μενα
και μια εικονα.
Για σενα η εξηγηση
Για μενα η εκφραση.
Την καλησπερα μου...
Δημοσίευση σχολίου