Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Midnight games.....


Ενα απο αυτα τα βραδια μου χτυπησε την πορτα η Nevermindland....

Οι κανόνες του παιχνιδιού: Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag. Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες. Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους. Ειδοποίησε τους ότι τους έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους. Λοιπόν:

1. Παντα ζω σε ενα δικο μου κοσμο γεματο μωβ αληθειες,βελουδινους ανθρωπους και κοκκινα φιλιά που
κρυβουν πισω τους μια ανεξίτηλη θυμιση. Αν μου μιλας και δεν ακουω εκει θα ειμαι...(και πραγματικα, ειναι σα να κολλαω μερικες φορες και να μην υπαρχει τιποτα πραγματικο γυρω μου....παρανοια!)

2. Καθε φορα που ακουω το ξυπνητήρι μου νιωθω οτι με εχουν περικυκλωσει γιγαντιαια κιτρινα τερατα και μου παιρνουν την ανασα! (Απλα αφηστε με να κοιμηθω.......!)


3. Φωτογραφιζω πραγματα και ανθρωπους, ντυνω τις στιγμες αιωνιες και να μην ξεωριαζουν στην καθε μερα.(δωστε μου μια ψηφιακη και αφηστε με στο δρομο να κυνηγαω στιγμες και δευτερολεπτα...)


4. Αν μπορειτε να αποκρυπτογραφησετε αυτα που γραφω τοτε σιγουρα εχετε μπει βαθια μεσα
, γιατι μονο να γραφω ξερω ( οπως μου ειχε πει κάποιος, άλλα λεω και άλλα εννοω καποιες φορες....απλα σβηστε το λεω...και βαλτε γραφω...)

5. Καθε φορα που παιζει η μουσικη μου μεθαω... Kαι θελω να μεθαω(!), γι΄ αυτο παταω το play. Η μουσικη ειναι ανασα σε εναν κοσμο χωρις απαντησεις.

6. Θελω να γυρισω καθε γωνια αυτου του κοσμου, να μπω σε ενα τρενο και να πεθανω σε μια τυχαια πολη που θα με διαλεξει. Να δω ολες τις υπαρξεις που ξερουν να ζουν διαφορετικα απο εμενα, να ζω για λιγα λεπτα στο καθε μερος και υστερα να φευγω.


7. Αυτο που φοβαμαι πιο πολυ ειναι ο χρονος. Μας πλησιαζει...ρουφα
τις σκεψεις μας, μας υπνωτιζει και παντα μας αφηνει γυμνους στα πιο μαυρα σκαλοπατια της αποτελματωσης..να σκεφτομαστε οσα γευτηκαμε και δεν θα νιωσουμε ξανα...(χρονος...αναμνησεις..αυτα τα δυο πανε μαζι...απλα λυπαμαι που πολλα πραγματα τα ζω μονο μια φορα...αν και ξερω οτι ετσι αποκτουν αξια...)

Μια τελευταια αληθεια μου, η οποια θεωρησα οτι ειναι περιττο να παρει την θεση καποιας αλλης, ειναι η αδυναμια μου για τη νυχτα. Δεν ειναι ασημαντη απλα υπαρχει η μυρωδια της σε ολο αυτο το blog, ειναι η αιτια της υπαρξης του...ειναι πανω απο ολες τις αληθειες μου....ειναι η εμπνευση μου για την καθε απαντηση....

Περναω λοιπον το βραδυ απο την πορτα και αφηνω μια προσκληση με την σειρα μου σε....
Ασπρόμαυρες Αναμνήσεις
Περαστική
ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ
Without Subject-Ektos 8ematos
Φιλοσοφίες? Σκέψεις?
ολα ειναι τοσο μεγαλα...η μηπως...εγω ειμαι τοσο μικρη???
Serendipity

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Another smile after a kiss.......



Κρυβομαι πισω απο την κοκκινη κουρτινα μου και βαζω ενα χαμογελο απ΄εξω...μια κρεμαστη ταμπελα.
Αφηνω ζωες να περνανε και κανω μια τρυπα για να τις κοιτω.

Ειναι καλα εκει πισω, κανει κρυο.

Εχω φτερα κοκκινα κι αυτα και μονο εγω τα βλεπω...


Καμια φορα ερχεστε μεσα, σαν τον ηλιο που εισβαλλει στο μυαλο μου καθε πρωι. Τοτε σας νιωθω και δεν εχω ανασα.
Μα μολις βραδιασει χανεστε και ξεφυσαω την μοναξια να ερθει να κατσει διπλα μου να μου μιλα.

Καποτε τραγουδουσα για ονειρα κι ελπιδες μα ολα αυτα ειναι σα ενα σαπιο δοντι στην καρδια μου... Τωρα θελω να ψιθυριζω για ελευθερίες και τυφλά κυνηγητά, για αναμνησεις γεματες κοκκινα δακρυα και φιλιά σαν το δικο ¨του¨ χθες...


Λεω να μεινω εκει και να χαμογελω...

Να αφηνω να ερχονται σιωπες γεματες παθος και να μου χτυπουν τα βραδια...και το πρωι να φευγουν χωρις την ψυχη μου...


¨Χαθηκες χθες μεσα στον κοσμο μου κι εγω τρομαξα κι βγηκα απο την κουρτινα μου για λιγο...
Αυριο μην με φιλησεις παλι....

Ολα τα ναι μου θα με πνιγουν και θα ειμαι νεκρη....¨


Καληνυχτα....

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Is that the end........?


Βαθια ανασα.
Θα τελειωσει.
Και πνιγομαι πριν καν φτασει στο τελος της.

Μου βαζεις μαυρη ζελατινα στο στομα που τσαλακωνεται απο την ανασα μου και μου οριζεις τον χρονο μου.
Ζαλιζομαι.
Βλεπω εικονες που μοιαζουν να εχουν κατι απο τις ζωες μου.Περναει σαν βιντεο και με πιανει απο την καρδια που την κανει να χτυπαει πιο γρηγορα για να προλαβω. Να προλαβω να το δω. Πριν φτασει το τελος...
Και πιανω τα ματια μου για να τα κραταω ανοιχτα ...

Βαζω φωτια στα μαλλια μου αλλα κανεις δεν την σβηνει.
Και τρεχω να σωθω με τον αερα μου, που αυτη την φορα θα με πεταξει κατω και θα πονεσω στο μυαλο για να ζησω μονο μια στιγμη.

Και νιωθω οτι τρελαινομαι που δεν μπορεις να μπεις στο δρομο μου, οπως και κανενας σας.

Πεφτω και σερνομαι και ανακατευω το χωμα με την ζωη μου, αχρωμο κι αυτο με απαισια γευση.

Και χρειαζεται να πεσω πιο χαμηλα, να χωθω στο σκοταδι μου , να καταπιω την ανυπαρξια μου για να κυλισει σε ολες μου τις φλεβες, ωστε οταν με κοψω για να δω αν υπαρχω, να μου θυμισει πως ακομα δεν τα καταφερα...

Και χρειαζεται να με θαψω, να μπερδεψω το παρελθον με το μελλον που θελω, να κλεισω το μυαλο μου απο την αληθεια, να μην βρισκω απαντηση στα γιατι μου, να μην βρισκω κανεναν ζωντανο, για να πιστεψω επιτελους οτι εχω πεθανει και να με αναστησω....


Να δω το τελος με το αιμα μου......
να το πιω......

...και να γινω αθανατη ξανα.......