Ssssilence tonight.......

Λιγη ησυχια αποψε....
....μην σας ακουσει η ενοχη και μπει μεσα σας......(!)



Να κρυωσετε αποψε.
Μηπως και λιγο νιωσετε.

Τελος.
Δεν γραφω αλλες λεξεις για σας.

They stole your night....

Μια ηρεμια ανυπαρκτη μεσα σε ολα τα γιατι?? που θες να φωναξεις και σε δολοφονουν...
Να πρεπει να ρωτησεις αν μπορεις να ζησεις και η απαντηση να ειναι οχι....

Μια μαυρη καληνυχτα αποψε με ολα τα ασπρα πρωινα να την περιμενουν...



Με την ελπιδα ντυμενη στα καλα της να σε περιμενει στην επομενη γωνια που θα φωναζεις για την αδικια και την ασχημια των πραξεων τους..

Αγωνας για οσα θελουμε να ζουμε....και ορια για να τα ζουμε σωστα....

...."η ελευθερια του αλλου αρχιζει εκει που τελειωνει η δικη μου"........

Cheers..........!

Και ισως να πινεις αποψε στην υγεια ολων των ανεκπλήρωτων υποσχεσεων που καποτε εβαψες με ολες τις λεξεις που σου ειπαν...
Στις πιο ασπρομαυρες νυχτες που ντυνεσαι μαυρος ουρανος για να τρομαζουν τα ονειρα και να ερχονται οι εφιαλτες.

Εγω ειμαι που γραφω για ανθρωπους λερωμενους απο το αιμα των ατελειωτων ελπιδων που σου σκοτωσαν, για οσα ηθελες να πιστευεις οτι υπαρχουν και εφτιαχνες με λιγο απο τον εαυτο σου, για ολα τα ναι που ηθελες να ακους και κρυβονταν πισω απο ανεξίτηλα τελη.
Και δεν φευγω απο το συννεφο που καλυπτει το καθε περιμενω που λεω για να μην παω παρακατω.
Δεν φευγω απο τα ζωγραφισμενα προσωπα σας, που κρυβουν αληθειες γραμμενες σε χαρτια πεταμενα στα σκουπιδια της ψευτικης υπαρξης σας.
Δεν ξερω πως ειναι να κοιτας ενα τελος που ποτε δεν θα ερθει.
Μονο μια αρχη χωρις συνεχεια...
Και κανεις δεν με σκεπασε οταν την ειδα...εμεινα να κρυωνω στη μεση του μυαλου σας θαμμενη κατω απο το χιονι της περιφρονησης που αντιπροσωπευει καθε πληγωμενο φτερο που στοχευετε...

Και ειναι οι ανθρωποι ενα "μπορει" βουτηγμενοι, που πρεπει να ρισκαρεις για να δεις αν αξιζει να τους εχεις διπλα σου το χειμωνα, να σε ζεσταινουν με τα ναι τους...

Και παντα προβαλλει εκεινο το αδειο δωματιο να σε φυλακισει που διαλεξες να ρισκαρεις και εμεινες τωρα να κοιτας θωλη και παγωμενη το διαφανο μπαουλο με ολες τις ξεχασμενες αληθειες που δεν ακουσες ποτε..............
..........να πινεις ο,τι πιο ζεστο υπαρχει να σε ζαλισει, να σε ζεστανει, για να δεις την συνεχεια στην πιο αληθινη αρχη σου......

Στην υγεια σας.....

..............It feels like yesterday........

Μυρισε παρελθον αποψε το δωματιο και μονο εσενα αναπνεω.


Φωτο: oneiractive.pblogs.gr

Is this your Night...??

Ατελειωτα ξενυχτια γεματα με προσποιητα χαμογελα, μονοτονες μουσικες γαρνιρισμενες με εμπορικες εναλλαγες για να τις αποκαλουν διασκεδαση, αμετρητα εξοδα σε δηθεν μαγαζια που κανεις δεν αποκαλει κεντρα εκμεταλλευσιμου ερωτα, ευκαιριες σκορπισμενες μονο της μιας βραδιας και λιγο παραπανω, ψευτικα λογια ντυμμενα με κοκκινο κραγιον και ψηλοτακουνες γοβες, μια εξαθλειωση που θελουν να ονομαζουν εμπειρια, ψυθιροι και βλεματα ερωτικης συνομιλιας για να καταληξουν σε ενα κρεβατι γεματο με μεθυσμενες ψυχες που περασαν και αφησαν μονο το αρωμα τους........

Και ολα αυτα μοιαζουν με νυχτερινα περασματα σε στεκια εξαγορασιμου ερωτα ομως αν τα ντυσεις με ηλικιες μικρες και εντονα χρωματα ειναι αυτο που καποιοι αποκαλουν ζωη στα νεανικα τους χρονια. Στυλ και προκαταληψεις που θελεις να φορας για να ανηκεις στην κατηγορια που καποιοι αλλοι εφτιαξαν για σενα. Και ειναι τοσα πολλα που μπορεις να διαλεξεις.......

Και τα βαζω ολα σε ενα κενο που το ονομαζω πραγματικοτητα.

Απομακρυνομαι απο αυτο και μισω καθετι που του μοιαζει.

Πηγαινω απεναντι ακριβως εκει που τα χρωματα ειναι λιγα και τα ξενυχτια ειναι βουτηγμενα σε μαυρα μερη με ασπρα φεγγαρια και υπογειες μουσικες που τις νιωθεις μεσα σου και οχι επανω σου.

Ξαπλωνω στο χωμα, λερωνομαι και μενω ετσι γιατι κανεις δεν θα με κοιταξει γι αυτο που θα δει αλλα γι αυτο που θα ακουσει απο 'μενα...

Ρουχα φτιαγμενα απο αυτους που θελουν να ξεχωριζουν, μαλλια μακρυα που εκφραζουν συναισθηματα και οχι ουτοπιες.

Και λογια γεματα δρομους που οδηγουν μεσα σου και σε κανουν να ανοιγεις τα ματια στην φαντασια...

Και φερνω στο κρεβατι μου ψυχες μεθυσμενες απο επιθυμια να πουν οσα δεν μπορεσαν και κατεληξαν να πινουν το ποτο της απελευθερωσης...

Κρινω και ας κριθω.

Ολοι για μια αντιρρηση ζουμε και ας μην το παραδεχομαστε...

Dreams...or...Nightmares.........?

Αποψε δεν θελω να κοιμηθω.
Αισθανομαι οτι θα δω ονειρα ντυμενα εφιαλτες...
....οτι θα κλεισω τα ματια και θα φωτισουν ολα οσα εζησα και δεν θελω να θυμαμαι...ολα οσα τα ζωγραφισα λαθος......

Δεν μπορω να κρατησω τα ματια μου...πετανε και φευγουν....

Και ειναι τα ονειρα μου που ερχονται να αλλαξουν χρωμα.......να μεινουν μονα τους κι αυτα και να γεμισουν λιγη απο την γευση μου.....
Κι ειναι τα ονειρα ασπομαυρα μου ειχες πει......ειδε ποτε κανεις χρωμα σ αυτα? αληθεια δεν μπορω να θυμηθω το κοκκινο χρωμα μου....
Θα ερθουν και σημερα να με στοιχιωσουν οπως κι εσυ... και θα παρω το πινελο μου για να τα βαψω....να κανω στον υπνο μου αυτο που θελω....να δωσω χρωμα στις αναμνησεις μου...να τις αλλαξω....να βαλω δικο μου τελος και να τα γδυσω απο το ρουχο του εφιαλτη....

Ομως δεν εχω δυναμη αποψε....
Αποψε τα ονειρα το ξερω πως θα λεγονται εφιαλτες....
Θα ερθουν να με πνιξουν, να μου κρατησουν την καρδια και το μυαλο και να με γεμισουν αγκαθια απο τριανταφυλλα...
Θα ειμαι πιο κατω απο οσα μπορω να δω...θολη και αχρωμη.....θα ειναι ολα ασπρομαυρα για να μου θυμιζουν οτι καποτε υπηρξες οχι αυτο που ηθελα να εισαι....
Και θα τρεχω μεσα σε διαδρομους χωρις τελος...μεσα σε πορτες που πισω τους θα κρυβουν και ενα φοβο μου....
Και θα ξυπνησω γεματη απο το νερο που μου εδωσες να πιω....θα σταζω τον φοβο μου και η καρδια μου θα κανει θορυβο....

Αποψε δεν θελω να κοιμηθω.....
Μακρυα απο τους εφιαλτες μου.....μακρυα απο την πραγματικοτητα.....μακρυα απο 'σενα.....

Midnight games.....

Ενα απο αυτα τα βραδια μου χτυπησε την πορτα η Nevermindland....

Οι κανόνες του παιχνιδιού: Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag. Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες. Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους. Ειδοποίησε τους ότι τους έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους. Λοιπόν:

1. Παντα ζω σε ενα δικο μου κοσμο γεματο μωβ αληθειες,βελουδινους ανθρωπους και κοκκινα φιλιά που κρυβουν πισω τους μια ανεξίτηλη θυμιση. Αν μου μιλας και δεν ακουω εκει θα ειμαι...(και πραγματικα, ειναι σα να κολλαω μερικες φορες και να μην υπαρχει τιποτα πραγματικο γυρω μου....παρανοια!)

2. Καθε φορα που ακουω το ξυπνητήρι μου νιωθω οτι με εχουν περικυκλωσει γιγαντιαια κιτρινα τερατα και μου παιρνουν την ανασα! (Απλα αφηστε με να κοιμηθω.......!)

3. Φωτογραφιζω πραγματα και ανθρωπους, ντυνω τις στιγμες αιωνιες και να μην ξεωριαζουν στην καθε μερα.(δωστε μου μια ψηφιακη και αφηστε με στο δρομο να κυνηγαω στιγμες και δευτερολεπτα...)

4. Αν μπορειτε να αποκρυπτογραφησετε αυτα που γραφω τοτε σιγουρα εχετε μπει βαθια μεσα, γιατι μονο να γραφω ξερω ( οπως μου ειχε πει κάποιος, άλλα λεω και άλλα εννοω καποιες φορες....απλα σβηστε το λεω...και βαλτε γραφω...)

5. Καθε φορα που παιζει η μουσικη μου μεθαω... Kαι θελω να μεθαω(!), γι΄ αυτο παταω το play. Η μουσικη ειναι ανασα σε εναν κοσμο χωρις απαντησεις.

6. Θελω να γυρισω καθε γωνια αυτου του κοσμου, να μπω σε ενα τρενο και να πεθανω σε μια τυχαια πολη που θα με διαλεξει. Να δω ολες τις υπαρξεις που ξερουν να ζουν διαφορετικα απο εμενα, να ζω για λιγα λεπτα στο καθε μερος και υστερα να φευγω.

7. Αυτο που φοβαμαι πιο πολυ ειναι ο χρονος. Μας πλησιαζει...ρουφα τις σκεψεις μας, μας υπνωτιζει και παντα μας αφηνει γυμνους στα πιο μαυρα σκαλοπατια της αποτελματωσης..να σκεφτομαστε οσα γευτηκαμε και δεν θα νιωσουμε ξανα...(χρονος...αναμνησεις..αυτα τα δυο πανε μαζι...απλα λυπαμαι που πολλα πραγματα τα ζω μονο μια φορα...αν και ξερω οτι ετσι αποκτουν αξια...)

Μια τελευταια αληθεια μου, η οποια θεωρησα οτι ειναι περιττο να παρει την θεση καποιας αλλης, ειναι η αδυναμια μου για τη νυχτα. Δεν ειναι ασημαντη απλα υπαρχει η μυρωδια της σε ολο αυτο το blog, ειναι η αιτια της υπαρξης του...ειναι πανω απο ολες τις αληθειες μου....ειναι η εμπνευση μου για την καθε απαντηση....

Περναω λοιπον το βραδυ απο την πορτα και αφηνω μια προσκληση με την σειρα μου σε....
Ασπρόμαυρες Αναμνήσεις
Περαστική
ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ
Without Subject-Ektos 8ematos
Φιλοσοφίες? Σκέψεις?
ολα ειναι τοσο μεγαλα...η μηπως...εγω ειμαι τοσο μικρη???
Serendipity

Another smile after a kiss.......

Κρυβομαι πισω απο την κοκκινη κουρτινα μου και βαζω ενα χαμογελο απ΄εξω...μια κρεμαστη ταμπελα.
Αφηνω ζωες να περνανε και κανω μια τρυπα για να τις κοιτω.
Ειναι καλα εκει πισω, κανει κρυο.
Εχω φτερα κοκκινα κι αυτα και μονο εγω τα βλεπω...

Καμια φορα ερχεστε μεσα, σαν τον ηλιο που εισβαλλει στο μυαλο μου καθε πρωι. Τοτε σας νιωθω και δεν εχω ανασα.
Μα μολις βραδιασει χανεστε και ξεφυσαω την μοναξια να ερθει να κατσει διπλα μου να μου μιλα.

Καποτε τραγουδουσα για ονειρα κι ελπιδες μα ολα αυτα ειναι σα ενα σαπιο δοντι στην καρδια μου... Τωρα θελω να ψιθυριζω για ελευθερίες και τυφλά κυνηγητά, για αναμνησεις γεματες κοκκινα δακρυα και φιλιά σαν το δικο ¨του¨ χθες...

Λεω να μεινω εκει και να χαμογελω...
Να αφηνω να ερχονται σιωπες γεματες παθος και να μου χτυπουν τα βραδια...και το πρωι να φευγουν χωρις την ψυχη μου...

¨Χαθηκες χθες μεσα στον κοσμο μου κι εγω τρομαξα κι βγηκα απο την κουρτινα μου για λιγο...
Αυριο μην με φιλησεις παλι....
Ολα τα ναι μου θα με πνιγουν και θα ειμαι νεκρη....¨

Καληνυχτα....

Is that the end........?

Βαθια ανασα.
Θα τελειωσει.
Και πνιγομαι πριν καν φτασει στο τελος της.
Μου βαζεις μαυρη ζελατινα στο στομα που τσαλακωνεται απο την ανασα μου και μου οριζεις τον χρονο μου.
Ζαλιζομαι.
Βλεπω εικονες που μοιαζουν να εχουν κατι απο τις ζωες μου.Περναει σαν βιντεο και με πιανει απο την καρδια που την κανει να χτυπαει πιο γρηγορα για να προλαβω. Να προλαβω να το δω. Πριν φτασει το τελος...
Και πιανω τα ματια μου για να τα κραταω ανοιχτα ...
Βαζω φωτια στα μαλλια μου αλλα κανεις δεν την σβηνει.
Και τρεχω να σωθω με τον αερα μου, που αυτη την φορα θα με πεταξει κατω και θα πονεσω στο μυαλο για να ζησω μονο μια στιγμη.
Και νιωθω οτι τρελαινομαι που δεν μπορεις να μπεις στο δρομο μου, οπως και κανενας σας.
Πεφτω και σερνομαι και ανακατευω το χωμα με την ζωη μου, αχρωμο κι αυτο με απαισια γευση.
Και χρειαζεται να πεσω πιο χαμηλα, να χωθω στο σκοταδι μου , να καταπιω την ανυπαρξια μου για να κυλισει σε ολες μου τις φλεβες, ωστε οταν με κοψω για να δω αν υπαρχω, να μου θυμισει πως ακομα δεν τα καταφερα...
Και χρειαζεται να με θαψω, να μπερδεψω το παρελθον με το μελλον που θελω, να κλεισω το μυαλο μου απο την αληθεια, να μην βρισκω απαντηση στα γιατι μου, να μην βρισκω κανεναν ζωντανο, για να πιστεψω επιτελους οτι εχω πεθανει και να με αναστησω....

Να δω το τελος με το αιμα μου......
να το πιω......
...και να γινω αθανατη ξανα.......

Only a hug.....

Αποψε κρυωνω......

Θα με παρεις αγκαλια...?

Μπορει και να μην ζεσταθω....

Ομως προσπαθησε.....

Ισως και να κρυωνω επειδη δεν με κρατας.....

Ομως ξεχασα....

Δεν υπαρχεις....

Πρεπει παλι να σε φτιαξω....

Θα βαλω λιγο και απο μενα για να μοιαζουμε πιο πολυ....

Και υστερα θα σε παρω απο το χερι και θα σου δειξω πως να με αγαπας....

It's not sunny today.....

Συννεφα...
Κι ερχονται αργα και επιβλητικα... μαυρα...κι ομως τοσο αγνα
να σου προσφερουν την λυτρωση.... γιατι μαζι με αυτα θα αδειασεις κι εσυ.

Δεν ξερεις αν ειναι πρωι...μεσημερι ή απογευμα...
σου εχουν κρυψει την αληθεια για να μεινεις λιγο μονη με τον εαυτο σου...για να ζησεις για λιγο στο ψεμα σου...

Και υστερα απο τα τοσα βαρη δεν αντεξαν...και τα αφηνουν να πεσουν κατω...

Και ειναι τοτε που εσυ θα ανοιξεις την κουρτινα σου για να βλεπεις καλυτερα...σερνεις μια κουβερτα μαζι με τον εαυτο σου και καθεσαι στο πιο ζεστο σημειο που σου προσφερει την ικανοποιηση να βλεπεις τον κοσμο σου να βρεχεται...
Ανακατευεις τον καφε σου και μαζι με αυτον το παρον με το παρελθον σου...
Για πρωτη φορα εχεις κλεισει τον υπολογιστη και η μονη μουσικη που ακους ερχεται απ'εξω...

Βροχη...
Αυτη ειναι που σε κανει να σκεφτεσαι ολα αυτα που εχεις ζησει με την παρουσια της... εικονες αχρωμες..λυπητερες...εικονες με γελια...με ελευθερια..ολα αυτα μαζι...παντα μαζι...

Και ο καφες τελειωνει...

Και εσυ μενεις να κοιτας...

Και τα συννεφα αδειασαν... Δεν ειναι μαυρα πια...

Rainy dream...........

Φωναζω με τα ματια,
γιατι εχει ησυχια και ο κοσμος θα με ακουσει.

Κι αν ανεβω ψηλα να σας κοιταω ολους θα σας βρεξω με το δακρυ.
Γιατι αυτη μοιαζω να ειμαι, ενα συννεφο που ολο βρεχει...
Κανεις δεν με βλεπει γιατι ολοι κοιτανε κατω, δεν τους νοιαζει εχουν ομπρελες.
Θα βγω απο μεσα μου, θα με στιψω και θα με απλωσω στα πιο αληθινα παραμυθια γιατι εκει τα ψεμματα θα ειναι αληθεια.

Κι οταν ξημερωσει θα κοιμηθω γιατι θα φοβαμαι να γυρισω πισω... θα μεινω εκει μεχρι να νυχτωσει για να ξυπνησω ζωντανη....

Bloody memories.............

"Το καλο με τα παιδικα μου χρονια ειναι οτι περασαν..."

"Μου μυρισε πονος και ετρεξα πισω...
Σε ολα αυτα που μου επεβαλες χωρις να ξερω το λογο... σε ολα τα μη που σου ελεγα κι εσυ συνεχιζες...

Σβηνω το φως και νομιζω θα ξυπνησω εξω απο την πορτα σου με ενα κλαμα στο προσωπο και το σημαδι απο το δαχτυλιδι σου...
Παλι θα πειναω και θα με ταιζεις με τα χερια σου... και το φαι σου θα μου ποναει το σωμα και την καρδια...
Θα εισαι μαυρη με μεγαλα ματια και αυτια...σαν το τερας που φτιαχνουν στα πιο σκοτεινα παραμυθια...
Θα τραγουδαω και θα με σταματας γιατι δεν μπορεις να με βλεπεις ουτε για μια στιγμη ελευθερη...
Θα φωναζω βοηθεια με τα ματια μου και μια διακριτικη προσπαθεια για λυπηση θα ειναι το δακρυ μου.
Και θα καθομαι στο πατωμα περιμενοντας να ξεσπασεις... ελπιζοντας μεσα μου οτι τελευταια στιγμη θα προλαβω να πεθανω κι εσυ θα ζησεις για μια ζωη στις τυψεις...
Κι ομως συνεχιζω να κανω ο,τι μου ζητας γιατι ειμαι τοσο μικρη μπροστα σου που μπορεις ευκολα να με πατησεις... και μενω εκει...γιατι ψαχνω να βρω ενα κομματι απο την καρδια σου που να με αγαπαει...
Κι οταν με παρεις αγκαλια για λιγο θα σε πιστεψω... και τοτε θα προδωθεις και θα με πεταξεις παλι... γιατι λες οτι δεν σου εμαθαν να αγαπας...

Αναβω το φως....
Ειμαι στο τωρα και οχι στο τοτε... μακρυα σου...μακρυα απο τα χερια σου...."

Dark freedom..................

Μια θλιψη μεσα στο απειρο και ενα χαμογελο στην αιωνιοτητα...
Παταω πανω στο συννεφο της κατατροφης και του ζηταω να μην με κραταει αλλο... να με αφησει στην μοναξια μου και φευγοντας να παρει μια σταγονα απο το αιμα μου...

Δυναμωνω την μουσικη της εξαρτησης στα αυτια μου
και γινομαι ναρκωμανης της απελευθερωσης,
μηπως και καταφερω να δω το ηλιοβασιλεμα τα μεσανυχτα...

Και μενω πισω... πολυ πισω...
Στο σκοτεινο δρομακι με ολους τους ερωτες να με στοιχειωνουν.

Χανομαι στην μουσικη και γινομαι φαντασμα, οπως αλλωστε μου ταιριαζει...

Αnd destination is.........?

Μπαινω σ' ενα τρενο και κανω το γυρο του κοσμου.

(Μπαινω στο μυαλο σου και σου λεω να με σκεφτεις...
Μπαινω σ' ενα κουτι και σου το δινω......)

Κοιταω απο το παραθυρο και ολα πανε πισω, εκει που ανηκουν.

Κατεβαινω.

Μπαινω σ' ενα τηλεφωνικο θαλαμο αλλα δεν εχω κανεναν να παρω.Δεν θελω.
Νιωθω οτι ετσι θα συνδεσω την επιθυμια με την πραγματικοτητα.

Εχω ενα σακο στην πλατη και απλα περπαταω.
Σ' αυτη την ωρα, παντα σ' αυτη την ωρα... που μ΄αγκαλιαζει το μαυρο...και το αγκαλιαζω κι εγω.

Δεν ξερω που παω.
Ποτε δεν ξερω.

(Ισως και να ερχομαι στο μυαλο σου....
Ισως και να ψαχνω να βρω ενα κουτι......)


Φωτο:www.deviantart.com

Is that music.....?

Καποια τραγουδια φτιαχτηκαν για να μην σε αφηνουν να ξεχνας.

Να σου κρατανε το μυαλο σφιχτα και να σε τραβανε πισω.

Να μπαινουν ξαφνικα μεσα σου και να ξυπνας σε μια αλλη πραγματικοτητα.



"Νομιζω εισαι διπλα μου στο τρενο και παμε εκει που θα με αφησεις...


Νομιζω εισαι απο πανω μου και με πνιγεις...

Νομιζω εισαι μεσα μου...και θελω να βγεις...."


Παταω το στοπ!

Δεν θελω να ακουω αλλο.................


"So am I (...Με αφηνεις να μπω πρωτη...και εσυ κλεινεις την πορτα πισω μου..)
Good or bad(...μου δειχνεις το μπαλκονι...εχει ζεστη αποψε..ας κατσουμε εξω...)
The way that things did turn out(...διψαω...σου ζηταω νερο...)
I did only make you sad(...πινω απο το μπουκαλι σου...)

And we cried and we cried(...με φιλας...)
On the phone (..εισαι ξενος καταβαθος..σε κοιταω και θελω να κρυφτω μεσα μου πιο πολυ..)
Oh, but in my mind (..δεν το ξερεις.. δεν στο ειπα..)
You were never that all alone (...φευγεις...θελεις να δυναμωσεις τη μουσικη... δεν μπορεις να υπαρχεις σε ενα χωρο που δεν παιζει μουσικη..ετσι ειχες πει...)
Oh, you were majesty (..και το τραγουδι παιζει...)
Your roads were heavy (...μονο ακουω...και σκεφτομαι...συνεχεια σκεφτομαι...τι κανω εγω εδω..?)
And your longing was cut from bone" (...ας ακουσω το κομματι... ωραιο φαινεται...)

Οσο ενα τραγουδι διαρκει...
Λαθη... επιθυμιες... ελπιδα...
και μετα το τελος....


ps.To αποσπασμα ειναι απο Madrugada- Majesty.... ->

Just a "walk"..........

Kαποιοι ονειρευονται με τα ματια κλειστα.
Καποιοι ονειρευονται για να μην ξυπνησουν.

Εγω οταν κλεινω τα ματια φευγω.
Πεταω πανω απο το παρελθον μου... πανω απο τα λαθη και τα δακρυα.
Πεταω για να φτασω στα θελω μου, να κατσω πανω τους και να μην τα ξανακανω αναμνηση.
Πεταω γιατι φοβαμαι μηπως σκουριασουν τα φτερα μου.. μηπως νομισεις οτι ειναι αχρηστα πια και μου τα πεταξεις.
Πεταω και κρυωνω για να νιωθω ακομα οτι υπαρχω.
Απλα πεταω για να δω τι υπαρχει παρακατω... να το κανω παρον και να σε σβησω.

Αποψε φυσαει...
Κρυωνω...
Λεω να φευγω σιγα σιγα....

(Not) Today.........

Οκ...
Απλα γραφω.
Θα διαγραψω ετσι το παρελθον?? οχι... θα το κανω παρον....

Δεν μπορω ομως να σταματησω... ειδικα σημερα...
Σημερα δεν υπαρχω...ειμαι πισω...
Καποια τραγουδια....
Καποιες μερες....

Πολλες φορες οι αναμνησεις ειναι σα να ξεθαυονται απο μονες τους χωρις να μου ζητησουν την αδεια...
Απλα ανασταινονται και προσπαθουν να με πνιξουν...
Και μεσα απο αυτες μπορεις να δεις το τελος μιας αρχης... που ομως παντα την επιλεγεις...
Ειναι σα να μυριζεις το λαθος κι ομως να θελεις να βαλεις απο αυτο το αρωμα...
Παντα η ελπιδα οτι αυτη την φορα δεν θα ειναι το ιδιο...

Μπορω να πιαστω απο 'σενα? Εισαι το τωρα. Το σημερα.
Νιωθω το χτες να με τραβαει προς τα κατω....πνιγομαι...!

Εισαι κι εσυ ομως απο το ιδιο αρωμα...
Βαρεθηκα να το φοραω.... κι ας μυριζει τοσο ωραια...


Regret-Anthema

As I drift away... far away from you,
I feel all alone in a crowded room,
Thinking to myself
"There's no escape from this
fear,
regret,
loneliness..."

Visions of love and hate
A collage behind my eyes
Remnants of dying laughter
Echoes of silent cries

I wish I didn't know now that
I never knew then...
Flashback
Memories punish me again
Sometimes I remember all the pain
that I have seen
Sometimes I wonder what might
have been...

Visions of love and hate
A collage behind my eyes
Remnants of dying laughter
Echoes of silent cries

And sometimes I despair
At who I've become
I have to come to terms
With what I've done

The bittersweet taste of fate
We can't outrun the past
Destined to find an answer
A strength I never lost
I know there is a way
My future is not set
For the tide has turned
But still I never learned to live
without regret.


[Lyrics & Music: D.Cavanagh]

Just jump....!

Πανικος!

Καταστροφη!

Γιγαντιαίες πύρινες φράουλες με κυνηγάνε! και εχω ξεχασει και την ομπρελα μου σπιτι!

Τρεχω να κρυφτω κατω απο ενα μανιτάρι αλλα και αυτο επιχειρει να με δαγκωσει..!
Προσπαθω να του δειξω ποσο αγευστη ειμαι αλλα μου λεει οτι δεν διαθετει αυτη την αισθηση ετσι κι αλλιως......!

Βγαινω λοιπον στην πυρινη βροχη και κανω μια βουτια στο κενο χωρις ελπιδες πια....
Αν ειναι να με καψουν οι φραουλες ας το κανουν καθως θα πεφτω...........

Don't give up.............

Ειμαι εδω με βλεπεις?

Εμ..δεν ξερω πως να αρχισω..
Δεν ξερω ακριβως τι θελω να πω..

Ολα ειναι γι' σενα.. για να μην σε βλεπω ετσι.

"Εγω ειμαι....Εγω...
Εγω που σου ειπα να βαλεις το μαυρο το παντελονι σημερα που θα σου πηγαινει καλυτερα.
Εγω που σε αφησα να ζαλιστεις απο το ποτο για να νιωσεις για λιγο ελευθερη.
Εγω που σου ειπα να πιστεψεις για μια στιγμη στον εαυτο σου και τοτε ολος ο κοσμος θα πιστεψει σε 'σενα.
Εγω που δεν ξερω πως αλλιως να σε πεισω να ρισκαρεις χωρις να σε νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι... να κοιτας εσενα χωρις να σε συγκρινεις με κανεναν.
Εγω... που εγινα η αιτια να πονεσεις... που αυτα που πιστευω μπορει να μην ισχυουν ομως εγω ετσι νιωθω.


Ελα να χορεψουμε! ετσι οπως κανουμε παντα.
Ελα να γελασουμε! οπως μονο εμεις ξερουμε.
Ελα και ασε τα μαλλια σου ετσι φουντωτα..! Αφου στο εχω πει οτι σου πανε πολυ ετσι.
Ελα! Φτιαξε μου καφε και ελα να κατσουμε με τις ωρες στην βεραντα σου οπως τοτε, θυμασαι..?
Ελα! Δυναμωσε την μουσικη μας και βαλε αυτα τα all-star που τοσο σου πανε!"

Ουφ........
Ισως να μην εχω αλλα λογια... να μου τελειωσαν, σε αντιθεση με τα δακρυα σου... μην κλαις.
Λενε ολες οι επιθυμιες που δεν εγιναν πραξη εγιναν δακρυα και επεσαν στο πατωμα.
Μην της αφηνεις να πεφτουν. Το ξερω μπορει να μην θες. Να μην ηθελες να τις ριξεις... να στις ερριξαν αλλοι. Ομως παντα μας κανει καποιος να κλαιμε.

Ο,τι και να πω ειναι ματαιο.
Θα παψω λοιπον να γραφω.
Κι αν θες κλαψε.
Μπορει και να νιωσεις καλυτερα.
Οτιδηποτε για να νιωσεις καλυτερα........

Φωτο:www.deviantart.com

Wake up.......

Προτασεις αταιριαστες... ασυνδετες...
Οπως η ζωη μου με την μερα... με ολα τα θελω που ακομα εμειναν μπορει...

Μελαγχολια ειναι η απαντηση..εσωτερικη.. κρυφη...

Ειμαι κλεισμενη σε ενα κενο που το γεμιζω ολο με αχρηστες επιλογες και γι αυτο ακριβως δεν λεει ποτε να γεμισει....

Φτιαξε μου τα φτερα μου και εγω δεν θα ξαναπερπατησω...
Παρε μου τα χερια και κανε μου τα λογια...μονο να (σε ) αγγιζω ξερω..
να νιωθω...
να ξεχναω οτι κανείς δεν σκεφτεται οπως εγω...
ουτε κι εσυ..
εσυ πανω απ ολα...

Πρεπει να παω λιγο πιο κει..
Εκει που υπαρχει η πραγματικοτητα...
Να σταματησω να φτιαχνω κοσμους... να σταματησω να φτιαχνω εσενα οπως θελω...

Προτασεις αταιριαστες... ασυνδετες...
Αν τις προσεξεις ομως καλα δεν ειναι...

Φωτο:www.deviantart.com

Bless you...........!

¨Κανεις ερωτευμενος δεν ειναι υγιης..γιατι πολυ απλα ο ερωτας ειναι αρρωστεια...¨*

Αρχιζεις να μιλας και να μην σε ακους..
Να βλεπεις μακρυα χωρις να κρατας το μελλον.
Να γελας και να κλαις σε ενα δωματιο φτιαγμενο με τους τοιχους της ελπιδας.
Ψαχνεις να βρεις τροπους να προσπαθεις να πετυχεις το ακατορθωτο.
Ξαφνικα συνειδοτοποιεις οτι αυτο το ασπρο στρογγυλο στον ουρανο το βραδυ ειναι ενα φωτεινο δωρο που λες οτι εξυμνει τα συναισθηματα σου και οτι καποιοι δηθεν ρομαντικοι το ονομαζουν φεγγαρι...
Κατηγορεις την πραγματικοτητα που υπαρχει και αρχιζεις να νιωθεις οτι περνας στον κοσμο σου...
Συνειδητοποιεις ποσο πολυ ταιριαζει το κοκκινο στα τριανταφυλλα και ισως να αρχιζεις να μην φοβασαι το θανατο...

Ειρωνικο υφος?
Μπορει...Ολα μια ειρωνεια ειναι... μια αρρωστεια...

Αναρρωνω.. ειμαι με χαπια...
Μην με πλησιαζετε γιατι μπορει να σας κολλησω...


*Σεισαχθεια-Ευα Ομηρολη

Φωτο:http://xnoudi.blogspot.com/2007_04_01_archive.html

Don't know much.......

Μπορεις να μαθεις κατι απο ΄μενα..?
Δεν ξερω...
Μονο για την ζωη μπορω να σου μιλησω...
Αν δεν ξερεις να ζεις μπορω να σε μαθω...
Μπορει να μην σ΄αρεσει απολυτα...
Τί να κανω? Αυτο εχω να δωσω.
Μπορω να σε μαθω να φτιαχνεις κοσμους και να ζεις σ΄αυτους. Να κλεινεις τα ματια, να ονειρευεσαι και να ξυπνας μονο οταν νιωθεις πονο..
Τι να κανω? Αυτο ξερω καλα.
Μπορω να σε μαθω να εμπιστευεσαι ευκολα. Να σκονταφτεις παντα στο λαθος.
Τι να κανω? Αυτο εχω μαθει.
Μπορω να σου πω τι χρωμα εχει η μοναξια...τι μουσικη η προδοσία..
Τι να κανω? Αυτο μου εδειξαν.
Μπορω και να σε κανω να με βαρεθεις. Να θελεις να με αφησεις...
Τι να κανω? Αυτο συνηθως πετυχαινω.

Δεν μπορω να σου μαθω και πολλα...
Μην με ρωτας τοτε.....

Φωτο:http://youaremylittleangel.blogspot.com/

Confused...

Μπερδευτηκα σε μια τριχα απο τα μαλλια σου και τωρα οπου κι αν πας θα με κουβαλας.
Μπερδευτηκα σε ο,τι μπορει να με πληγωσει.
Φυλακιστηκα και νιωθω μοναξια.

Αρχιζω να με ξετυλιγω και νιωθω οτι ποτε δεν θα φτασω στο τελος..!
Παντα καποιος θα με ¨μπερδευει¨...
Μου λες να μιλησω...και τί να πω..? Αυτο που θες να ακουσεις?
Πες μου τι θες να ακουσεις και τοτε θα στο φωναξω..!
Μπορει να μην μπορω να πω αυτο που θες...
Το σκεφτηκες ποτε?
Οχι...ναι...δεν ξερω..
Μου τελειωσε το θαρρος και ψαχνω να βρω...οχι για 'μενα... ψαχνω να βρω καποιον που να εχει.. εγω δεν το θελω αλλο.. το αφησα να τελειωσει... επιτηδες...
Δεν χρειαζεται παντα να μιλαω εγω.. μονο εγω μιλαω.. παντα.. εγω...
Τωρα πια θα γραφω......

Γυριζω....γυριζω...
Αργα... αργα...
Νομιζω αρχιζω να βλεπω το τελος...
Δεν ξανα¨μπερδευομαι¨ πια.......

Summer...?....

¨Ζεστος αερας με λιγο αρωμα απο θαλασσα...
Νυχτα στο μπαλκονι και στην ταρατσα με ενα ποτηρι κρασι...
Ψευδαισθηση δροσιας απο τον ανεμιστήρα κατω στο πατωμα...
Να στεγνωνω απο την θαλασσα πανω στην πετσετα γεματη με αμμο...
Θελω να πιω κατι κρυο γιατι θα εκραγω και θα γεμισει το καλοκαιρι με εσενα...
Το παγακι σου πανω στην πλατη μου...
Η νυχτα σου με αρωμα ησυχιας...¨

Καλοκαιρι...



¨Βρεθηκες κολλημμενος πανω μου... σαν την αμμο... και να την αποφυγεις παντα θα βρεθεις να εχεις λιγη πανω σου... με ενοχλουσες αλλα περιμενα να στεγνωσεις για να σε διωξω... με ετριψα με δυναμη και τα καταφερα... δεν σε ειχα πανω μου τον χειμωνα... αλλα οταν μυρισε ζεστη ανακαλυψα εναν κοκκο στην καρδια μου...
Ειναι σαν να μην εχω ζησει αλλα καλoκαιρια... σαν να ξεκινησαν απο εκεινο και να σταματησαν σ αυτο... σαν να εμαθα να ζω ετσι μονο αυτη την εποχη... εζησες τοτε και πεθανες πριν φυγει αυτη...

Παντα θα κολλαει λιγη αμμο πανω μου και θα σε θυμαμαι...αλλα μολις στεγνωνεις θα σε διωχνω...¨

Just passed by....

Μπορει να καθεται διπλα σου.
Μπορει να σου ειχε μιλησει καποτε.
Μπορει απλα να περασε και να σε σκουντηξε καταλαθως.
Μπορει και να σου χαμογελασε...και πολύ περισσοτερο να του χαμογελασες κι εσυ.
Μπορει να είναι από τα παιδια που συνηθως δεν προσεχεις...που περνανε διπλα σου, σε κοιτανε κι ομως είναι σαν τον αερα...πολλες φορες ουτε που τους νιωθεις.
Μπορει να είναι καποιος από αυτους που καθοταν διπλα σου στο λεωφορειο.
Καποιος από τα παιδια που γνωρισες χθες που ησουν μεθυσμενος.
Μπορει να είναι καποιος από αυτους...μπορει ακομα να εισαι κι εσυ ο ιδιος.
Αλλα δεν το ξερεις...
Δεν μπορεις να το φανταστεις.

Κι ενώ περπατας και παρατηρεις μπορει να μην προσεξεις καλα και να αδιαφορησεις...και μεσα στις επομενες μερες να μαθεις ότι αυτος που κοιταξες στα ματια μια φορα και σου θυμισαν τα δικα σου, είναι χωμενος βαθια...και δεν θα ξαναδεις πια την ψυχη του.
Μπορει να είναι το παιδι που σου εκοψε το εισιτηριο στον κινηματογραφο...μπορει να είναι αυτος που σου πεταξε ένα σοκολατακι...αυτος που καταλαθος σε πηρε τηλεφωνο.
Αυτος που περιμενε με το αυτοκινητο του και σε αφησε να περασεις τον δρομο..μπορει να ειναι αυτος...μπορει να εισαι εσυ...αυτος...εσυ...

Ο καθενας από μας εχει το μυστικο του, το παρελθον του, την μυρωδια του.
Κανεις δεν μπορει να είναι σιγουρος για την σκεψη του αλλου,δεν μπορει να την ξερει και ουτε ποτε θα την φανταστει, οσο και να κοιταξεις στα ματια του και να δεις την ψυχη του δεν θα μπορεσεις ποτε να ακουσεις την σκεψη του… σε ενα λεπτο μπορει να μην υπαρχει, να μην σε ξανασκουντηξει καταλαθος...καποιος του εχει παρει την ζωη...χωρις λογο...απλα του την εκλεψε.
Ισως επειδηδεν θα ειχε δικη του.

*Εσυ αλλα δεν προλαβες.Σε βρηκε το μαχαιρι του στην καρδια...εφυγες,αμεσως...

Οscar's Wilde night......

Δεν ειναι τυχαιο ουτε ασκοπο που αφιερωσα τη ζωη μου στη λατρεια της λογοτεχνιας, ετσι που στο τελος εγινα:
¨Φιλαργυρος των ηχων και των συλλαβων οπως ο Μιδας για χρυσαφι¨
Κητς.
Θυμησου επισης πως πρεπει να μαθω αρκετα για 'σενα ακομη. Ισως πρεπει να γνωριστουμε απο την αρχη. Μα ενα πραγμα εχω να σου πω. Μη φοβασαι το παρελθον. Μην πιστεψεις αυτους που θα σου πουν πως ειναι αμετακλητο. Τ ο παρελθον, το παρον και το μελλον ειναι μονο μια στιγμη στο βλεμμα του θεου, το βλεμμα που πρεπει να φωτιζει τη ζωη μας. Χρονος και χωρος, διαδοχη και εκσταση δεν ειναι παρα συμπτωματικες κατηγοριες της σκεψης.Η φαντασια της υπερβαινει, κινουμενη στην ελευθερη σφαιρα των ιδανικων υπαρξεων.Τα πραγματα επισης ειναι στην ουσια τους ετσι οπως εμεις διαλεγουμε καθε φορα να ειναι. Η ουσια ενος πραγματος εξαρταται απο τον τροπο που το βλεπει κανεις. << Εκει που οι αλλοι>> λεει ο Μπλενκ <<βλεπουν απλως την αυγη να ξεπροβαλλει πισω απο τον λοφο, εγω βλεπω τους γιους του θεου να διαλαλουν την χαρα>>. Το μελλον που ανοιγεται μπροστα μου ειναι το παρελθον μου.Κι αυτο δε θα το καταφερω ποτε(δλδ να το κοιταξω με διαφορετικα ματια) αν το καταφρονησω, αν το αγνοησω, αν το εξυμνησω ή αν το αρνηθω, αλλα μονο αν το δεχτω σαν αναποφευκτο σταδιο στην εξελιξη της ζωης και του χαρακτηρα μου, μονο αν σκυψω ταπεινα το κεφαλι μπροστα σε ολα οσα υπεφερα. Εχω πολυ δρομο να διανυσω ακομη μεχρι την ολοκληρωση της ψυχης μου. Οσο ανολκληρωτη και ατελης κι αν ειναι η προσωπικοτητα μου εχεις να κερδισεις ακομη πιο πολλα απο ΄μενα. Ηρθες κοντα μου για να μαθεις την απολαυση της ζωης και την απολαυση της τεχνης. Ισως η μοιρα με διαλεξε για να σου μαθω κατι πολυ πιο σημαντικο-το νοημα της θλιψης και της ομορφιας της.

O αφοσιωμενος φιλος σου,

Οscar Wilde

Αναμνησεις....

Η αισθηση απο το παγωμενο χιονι πανω στο προσωπο

Η εκδρομη με αυτους που αγαπας και καποιους που δεν επελεξες
Το πρωτο φιλι σε ενα ξενοδοχειο
Η μυρωδια απο το ουζο (σου..)
Ο ηχος απο το ποτηρι με την μαυροδαφνη που σπαει καθως πεφτει απο τον τριτο οροφο
(Η μυρωδια σου..)
Το ξημερωμα στην ταρατσα
Ο κρυος αερας πανω στο μηχανακι
Ο χωρισμος..
Η συναυλια σε αγνωστο μερος με ατελειωτες μπυρες
Το βραδυνο μπανιο
Η κιθαρα γυρω απ την φωτια
Το ξενυχτι στο φαρο περιμενοντας ενα καλυτερο αυριο
Ο πονος της προδοσιας
Ο χορος (μαζι σου..)
Η αγωνια για μια απαντηση
Ο υπνος στην αγκαλια καποιου
Το τυχαιο που συνεβη και σε εκανε να γελασεις
Το φιλι μετα απο ενα μεθυσι
Η γευση απο την ελευθερια
.........................................
...αναμνησεις...λιγες στιγμες μεσα στο χρονο...δεν θα ερθουν ποτε οι ιδιες...

Υπαρχουν καποιες αναμνησεις που αν και γραφτηκαν σε λευκα χαρτια και τσαλακωθηκαν δεν καταφεραν να μπουν στον καδο απορριματων...χτυπησαν στην σιδερενια γωνια του κι επεσαν εξω...
Συνηθως ετσι γινεται με τις αναμνησεις που δεν θελουν να ξεχαστουν...
"Δεν θελω να σημαινεις τιποτα για μενα πια..ομως αυτο σημαινει οτι κατηγορω το παρελθον μου και μονο αυτο δεν θελω...
Εισαι το τσαλακωμενο μουτζουρωμενο χαρτι που οσο και να προσπαθησω να το ισιωσω αυτο παντα θα παραμενει τσαλακωμενο...."
Και ο καδος συνεχιζει να γεμιζει απο αυτα τα οχι πλεον λευκα χαρτια μεχρι να γεμισει και η ψυχη μου και να παψω να ποναω...
Κι ενω οι σελιδες ειναι μεγαλες και γεματες απειρες λεξεις, στην πραγματικοτητα δεν ειναι παρα λιγα δευτερολεπτα..απ την ζωη μου..την ζωη σου...την ζωη...

"Εχω ενα καδο απορριματων με αναμνησεις...!θα πεταω χαρτια μεσα μεχρι να γεμισει...και παντα θα αφηνω λιγο χωρο μηπως καταφερω να πεταξω κι εσενα μεσα..."

¨Ο τροπος να μιλας για το παρελθον,
χωρις να γινεσαι υποπτος νοσταλγιας
δεν εχει βρεθει ακομα....¨
(Ο.Ελυτης)

A Memory by NOVEMBRE

The water's flowing down the river of the memories of days without a sound
The waters carry away the memories of days lost in the abyss of my dawn
Back to your lonely eyes
I'm remembering you wandering through
empty rooms of what used to be our paradise
The waters carry away memories of your eyes found in the album of my mind, found in the pages of my dawn
Forever kept inside my heart
As year erase all names and memories of what we've done
I miss something in this life
As the joining thread has broken and our paths are split
I realize that thing I miss is you

Mονο την νυχτα λοιπον....