Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Cansada

Δεν ξερω γιατι δεν γραφω πια.

Σα να πεταξα σε ενα υπογειο ολο το φανταστικο μου ειναι,

να το κλειδωσα καλα

και να εμεινα τωρα πια με ενα σωμα. Υπαρκτο. Τρομακτικα αληθινο. Στεγνο. Και Ανεργο!


Το κακο ειναι πως αρχιζω να γινομαι ωμη χωρις νυχτερινα περιτυλιγματα.

Ποσο το μισω αυτο.


Βρισκομαι σε αναζητηση “μπορω”, γιατι τα “θελω” ειναι ηδη γνωστα και δεν τα καταφερνουν μονα τους.


Νευριαζω με την εντονη απουσια μου,

αλλα πως να ξεκλειδωσεις ετσι ευκολα υπογεια που κρεμονται αραχνιασμενες ανασφαλειες απ' εξω

και στοιχειωμενοι συμβιβασμοι...?


Καληνυχτα.