Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Wasted







Πεταμενοι δρομοι σε τασακια

που δεν θελεις να αφηνεις άδεια

για να κρυβουν την απουσια στο δωματιο.






Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Never-ending nightmare(s)




"Οι εφιαλτες μου κανουν καλο. Με ξυπνουν..."





*Τα λογια απο την ταινια Cheap smokes

*
photo: acollagebehindmyeyes.blogspot.com

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

I just can't stop "talk" about her



Ευτυχια


-Πες μου μια κουτη ερωτηση να σου κανω.
-Η πιο κουτη ερωτηση που μπορεις να μου κανεις ειναι "πες μου εισαι ευτυχισμενη;"
-Πες μου, εισαι ευτυχισμενη;
-Υποπτευομαι βαθυτατα οσους διαφημιζουν την ευτυχια τους, ακομα κι εμενα-οποτε το εχω κανει. Η απαντηση μου ειναι "Ειμαι σχετικα καλα κι ευγνωμων"...


*Αποσπασμα απο συνεντευξη της Μαλβινας Καραλη

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

7/06/2002




"Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς.
Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη.
Κυρίως αγάπη.
Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη.
Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως,
ούρλιαζα “πίσω μου σ έχω σατανά”.

Εγώ χόρτασα.
Ενα χειμώνα αγάπη.
Μια άνοιξη ελπίδα.
Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές.
Εγώ, η ξεγραμμένη.
Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα.
Εγώ.
Όχι πια ορφανή.
Γεμάτη.
Επαρκής.
Μισοσίγουρη.
Και “ωραία”, όπως με ήθελα.
Με μακριά μαλλιά.
Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη."


*Αποσπασμα απο τα τελευταια κειμενα της Μαλβινας Καραλη

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

(Sad) Paranoia.....



Ενα πρωι θα ξυπνησω και θα με βρω κρεμασμενη στην κουρτινα μου να περιμενω να νυχτωσει για να ξανακατεβω.
Δεν θα εχω ποδια μονο χερια για να γραφω και θα ζωγραφιζω μια ουρα να κολυμπαω στα σαλια του μυαλου μου, μα οταν μουσκεψω για τα καλα θα την σβηνω με την γομα για να την ξαναφτιαχνω οποτε νομιζω πως την χρειαζομαι.

Θα σηκωθω απο το κρεβατι για να συρθω στον καναπε και ξανα παλι πισω.

Δεν ειμαι ανθρωπος ουτε ψαρι.
Ερπετο ειμαι αποψε με περιεργους ηχους με μια συνεχεια που δεν θυμιζει τιποτα απο την ζωη μου.

Θα εχω ενα μεγαλο κουτι πανω απο το λαιμο μου και καθε δευτερολεπτο θα το γεμιζω με ανοητες εικονες μιας ουτοπικης παρανοιας.

Μονο στιγμες συλλεγω γιατι κατι παραπανω δεν φτιαχτηκε για 'μενα.

Στιγμες μικρες που καμια φορα ξεχαστηκαν και μεγαλωσαν γι αυτο γερασαν γρηγορα.

Δεν ειμαι εγω για πολλες ιστοριες με μακρυ τελος... Μια τελεια ξερω να βαζω γιατι τα κομματα τρομαζουν οταν με βλεπουν...

Ετσι λοιπον, βαραινω απο τα οχι σας και χτιζω γκρεμους για να νιωθω πιο ανετα πεφτοντας.

Παραμιλητα, νυχια βαμενα λογια, τραγουδια αθορυβα, σκεψεις χωρις χρωμα και αγγιγμα με απορια ειναι γεματη η κουρτινα μου.
Να κρυβει εμενα απ ολα αυτα.

Νυχτωνει....
Ωρα να κατεβω...