Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

untitled



Αδιαζω ερωτηματικα και θλιμενα χαμογελα απο το στομαχι μου.

Σε κοιμισμένους δρομους που ο φοβος ξερει καλα να νανουριζει

εκτροχιαζομαι

ουρλιαζω συνθηματα στα ονειρα σας ευχες να γινουν εφιαλτες.

Και δεν ξερω ουτε καν ποια ειμαι για να ουρλιαξω και το ονομα μου
χαμενη μεσα σε αισθηματα
-οχι συναισθηματα γιατι κανεις δεν ενιωσε μαζι με μενα-
χαμενη...
σε κατι
ανυπαρκτα πρωινα αφου κανεις δεν ξυπνησε ακομα.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Grimy rain


Καθαρση.

Να κρυωνω πανω σε βρεγμενα κρεβατια

εξω κομμενα χερια και ποδια αργοπεθαινοντας σερνονται προς την ελευθερια

ουρλιαχτα-βιασμοι-ξυλοδαρμοι-θανατοι-κυνηγιτα σε σκοτεινα σοκακια, που καθε τελος τους φτανει εξω απο την πορτα μας

και μια βροχη, που μονο να με λιωσει θελω, τρυπαει με μανια καθε μουτζουρωμενο λεπτο.

...να παμε παρακατω... να ξεβρωμισουμε....



*Καθαρο μηνα.



Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Ε???



"Άμα δεν μπορείς να υπάρξεις μέσα σου, δεν θα υπάρξεις μέσα στους άλλους."

Και πως στο δ***** θα μαθω να υπαρχω μεσα μου....ε???




(Αρτεμις σ' ευχαριστω...)

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Blackened soul (2)

Καταχρησεις δευτερολεπτων να μην πεταξεις την συριγγα απο το μυαλο σου γιατι μια χαρα βολευτηκε εκει μεσα.
Κοιταζω καταματα καμια φορα ολα τα αστικα μυαλα, ολα τα λογια που λεμε με αλλη σημασια,
ολα τα θασταματησωαπλαναυπαρχω που ποτε δεν σκεφτηκαν να γινουν θαμαθωναζω, ολα τα ναι που κανουμε πραξεις και ονειρα μας ενω δεν μας ανηκουν, ολα τα οχι που ποτε δεν ειπαμε και ουτε θα πουμε,
και ξερω πως παιρνω λεξεις σε μια δικη μου επαναληψη ομως καθε φορα εχουν και αλλη σημασια, μην μενεις μπροστα στα λογια δες μεσα σ' αυτα, ο,τι (σου) γραφω ειναι ακριβως αυτο που γραφω,
ο λ α τα εννοω,
ζω μαυρα και κοκκινα -αντιθεση παρανοϊκη- κενο και οργη, πλημμυριζω αντιδρασεις και δεν βρισκω απο που να κλεισω την βρυση-να σταματησω τα λαθη (μου), χανομαι σε σκοτεινους δρομους να μην με βλεπουν οι περαστικοι και τρομαζουν, μπουκαλια ανοιγω καθε βραδυ, η κοιλια μου μαζι με μπυρα γεμιζει και με 'σενα κατι κρυα βραδια που ακομα δεν με εχω βρει για να με ζεστανω, και το παπλωμα βαρυ και το σεντονι αδιαφορο και τα μαλλια μου κοκκινα ξεθωριασμενα οπως καθε παθος μου που σβηνει σιγα σιγα, να αναρωτιεμαι γιατι (καταληγω) να (σου) γραφω 01:50 το πρωι και δεν ειμαι καπου ψηλα να φτηνω ζωες μπας και νιωσουν οτι δεν εχουν πεθανει.




*Ζωντανο μηνα...

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Blackened soul (1)

Χαραγμενες αναμνησεις σε φθαρμενα παγκακια, ερωτες και περιθωρια, ιλιγγιωδεις μεθυσμενες προσπερασεις σε λεωφορους φτηνων διαδρομων, πεταμενος αναπτηρας απροσεχτου καπνιστη σε σταση λεωφοριου, οπως απροσεχτα θυμαται οτι καπνιζει και το ξεχναει με την πρωτη ρουφιξια, σκισμενα τσαλακωμενα χαρτια απο διαφημιστικα φυλλαδια σε καδους σιωπηλων απορριματων, καπου εκει πεταξα κι εμενα οταν με ρωτησαν το ονομα μου και ξεχασα να τους πω πως δεν υπαρχω, χαλασμενα φαναρια και αιματα σκοτωμενων αυθορμιτισμων, παντα θα υπαρχει ενα οχι στο μυαλο μου που μολις το φωναζω θα μεταμορφωνεται σε ναι, συμβιβασμοι περαστικων επιθυμιων, ενα παιδακι με λερωμενα ματια, οπως τοτε που ξεχασα να σκουπισω τα δακρυα, ουρλιαχτα μοναξιας σε κρυους διαδρομους περιμενωντας μια σωτηρια που ισως ποτε να μην ερθει, ατελειωτα βραδυα επισκεψεων σε ολα τα πριν που δεν αφηνω να γινουν μετα, σα να φοβαται η στιγμη να θαψει τις λεπτομερειες που πονανε πιο πολυ, να γυρισω το χρονο τοτε που δεν ηξερα ακομα να περπαταω και εφτιαχνα εικονες με ανθρωπους χωρις ποδια, τοτε που δεν με ενοιαζαν τα ουρλιαχτα γιατι δεν ηταν δικα μου, τοτε που καθε μερα ηταν ιδια με ολα τα ενηλικα αδιαφορα βλεμματα, και να μεινω στο πατωμα να σε βλεπω να λες "θα μεινω". Να μην με αφησεις.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

"And i often wonder why?" stories Part 2



"Τα ζωα μπορει να φωναζουνε και να μπλακωνονται στις μπουνιες.
Ποτε ομως δεν χρησιμοποιουν τη σπιουνια, τους μπατσους, ή αλλα συγγενη ζωα
για να λυσουν τις προσωπικες τους διαφορες,
πραγμα που συνηθιζεται στην κοινωνια των ανθρωπων,
που δεν ειναι δυστυχως ζωα.
Η κοινωνια των ανδρων ειναι σιχαμερη.
Η κοινωνια των γυναικων το ιδιο.
Ζητω η κοινωνια των παιδιων και των ζωων οχι ολων.
Αυτων που δεν εχουν αποχτησει ακομη ανθρωπινες συνηθειες."

Νικολας Ασιμος
"Αναζητωντας Κροκανθρωπους"
1981

2009
Δεν ξερω τί διαφορές ανακαλυπτονται καθε βραδυ στις "κακοφημες" επαναστατικες και ακρως περιθωριακες περιοχες
της καθε ανθρωποφαγωμενης πολης, ομως εχουν φωνη και ουρλιαζουν για οσους εμαθαν να ακουν.
Ο Ν.Ασιμος ακουγε την δικη του φωνη-αποτελεσμα ανθρωπινων προκατειλημμενων συν αν α στροφων- ακουγε ομως και τα ουρλιαχτα καθε βραδυ. Ειναι ιδια με αυτα...


Καληνυχτα.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Alone



"Καταραμμενη συνηθεια
στοιχιωνεις μυαλο και ψυχη πρωινα και βραδια.
Ξερω πως δεν θελω να ειμαι μονη
Ξερω πως η μοναξια μου (ομως) δεν φευγει ποτε.
Ακομα κι αν ουρλιαζουμε σε υπογειες αμαρτιες
με σοκακια αδιεξοδων,
κανεις δεν θα τυχει να περασει.
Μονοι μας παντου.
Στην αρχη στο τελος
σε καθε κουρασμενο βραδυ
σε λαθος διαδρομους
σε αδεια σπιτια
σε βροχερα πρωινα
σε διαδηλωσεις χωρις πρωτοτυπο τελος
σε σταθμους τρενων
σε βρωμικα παγκακια
σε ξεχασμενα ραντεβου
στους ιδιους προορισμους
σε καθε αποφαση που δεν παιρνεις
σε ουρες αναμονης
σε μονοτονες μερες
σε αυθορμητα αντιοθαταξαναπουμε
σε μεθυσια και ερωτες....

μονοι.

να αναζηταμε
εναν αλλον εαυτο μας

που ποτε δεν θα ερθει."

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Split our night-roads


Δεν θα το γραψω με λεξεις απλες
δεν με νοιαζει αν κανείς δεν καταλαβει
το γραφω για μενα
για σενα
και δεν θελω ουτε κι εσυ να το καταλαβεις,
γι' αυτο.
Καμια φορα σου μιλαω και δεν ειναι που μιλαω σε 'σενα
αλλα σε καθε ξεχασμενο θελω που εκανα πιο δικο μου απο ποτε.
Δεν ειναι που εγω τραβαω με πεινασμενα χερια με λυσσασμενη σαρκα
κομματια για να ενωσω το παζλ μου,
ειναι που κι εσυ τραβας ασπρες γραμμες
ηρωινη απομακρυνσης
να την ποθω επειδη ποτε δεν θα την εχω.
Ανοιγεις συραγγες αυτοχειρος εκτελεσης
να ανατιναζεις στα κρυφα καθε συναισθημα που τυχον γεννιεται
να βλεπω καπνους οταν χαραζει,
προειδοποιηση οτι πριν βγει ο ηλιος
πρεπει να ντυθω
να μαζεψω τα τελευταια σκουπιδια μου
-κομματια εαυτου τα λεω τετοιες ωρες-
και να παω παρακατω.
Να χτυπησω αποθηκες που ποτε δεν θα ανοιξουν
και τελος
να μαθω
πως
πρεπει να κλεισω
ε-γ-ω
την δικια μου.
Αρκετο κρυο μου εδωσα.
Θα με ζεστανω με την δικη μου φωτια..
χωρις καπνους
χωρις υπογειες ανατιναξεις...
μονο με ενα σπιρτο
αποτελεσμα ξεχωριστης πορειας υπαρξεων.


*Αυτο που καμια φορα πληγωνει ειναι πως
το μονοπατι σου, στο διαλεξαν αλλοι
για να μην περπατας στο δικο τους



Φωτο:http://nerdynotdirty.deviantart.com/art/there-are-roads-in-our-shoes-94047459

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

(My) Paranoia


Αποπειρες σφαγης
να ξεσκισουμε με καθε αιχμηρο ψεμα
μια ζωη γεματη ταινιες πραγματικοτητας
Κυριακη μεσανυχτα στο repeat
μηπως και δεν ξημερωσει Δευτερα αυριο.
Κατεστραμμενα θολα τζαμια
να μην βλεπουμε μπροστα
να σπαμε πανω τους
να ποναμε
να νιωθουμε ξυπνιοι
για λιγα δευτερολεπτα..
οσα χρειαζονται για να σκουπισουμε τα αιματα
να μαζεψουμε τα γυαλια
και να πιουμε στο βραδυ που ποτε δεν υπηρξε.
Φτιαχνω μια ντουλαπα με αναμνησεις με βρωμικα ρουχα τρυπια απ τον καιρο
να τα φοραω και να γυριζω στους δρομους που μετα θανατον θα στοιχιωνω.
Ακομα κι αν ολα τα ονειρα μας εχουν χρωμα φοβου, εγω θα τα βαψω μπορω και τοτε θα ξυπνησω.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Just a happy end (!)



Να σπαω πανω στην αμμο
εκατομμυρια βλεμματα αχορταγης ηδονης
πετσετες και ιδρωτες να σκεπαζουν βρωμικα κορμια
κι ενα μεγαλο επαναλαμβανομενο σημερα
να στεκεται ομπρελα σε καθε καμμενο χερι και ποδι και μυαλο.

Ανοιγω τα χερια να σας πνιξω
μα εχετε τεραστια κεφαλια
αποθεματα ανυπαρκτης σκεψης,
τροφη για καθε διεστραμμενο συμφερον....



*φωτο: acollagebehindmyeyes.blogspot.com

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Missed some fairies out-there




"Ειμαστε εν τελει μοναχικες σκιες
επανω σε διαφανο καμβα,
πιτσιλιες διαγαλαξιακες,
διεστραμμενου ζωγραφου,
κρατωντας με το κουλο του χερι,
πανακριβο, μυριοβουτιγμενο Ρεμπραντ,
παιζει.
Αερικα και νεραϊδων ευχες ειμαστε
και ενος θεου Αλχημιστη,
καλπικο δημιουργημα,
μα καταντησαμε μοναχοι μας, αναξιοι, φθαρτοι.
Τρυπαμε τις φλεβες μας με τα ιδια μας
τα χερια κι ανοιγουμε λοβοτομες-
κακωσεις κρανιοεγκεφαλικες-μηπως
και ζησουμε εικονικα στα ονειρα μας.
Μη με ρωτας γιατι στερευουν τα ποταμια,
ρωτα τις πετρες σα φανουν στον ουρανο,
μη με φωναξεις να σου γιατρευω τις πληγες,
σαν φανουν τα μαυρα κορακια, καταμαυρα,
να κατασπαραξουν οτι σαθρο
ονειρευτηκες."

Πητερ Παν.

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Ατιτλο. Τιποτα πιο Αληθινο.


Καθε φορα το ιδιο
ενα καναλι που γυρνα ξανα και ξανα
για να το βλεπω καθε που νομιζω πως τα καταφερα
και δεν ειναι ολα το ιδιο πια.

Και δεν ειναι ρε γαμωτο που θελω να ειμαι δυνατη,
ειναι που θελω να μην ποναω αλλο.

Μονο θρηνους και πληγες
ουτοπιες και ψεματα,
να με παταω κατω να με σερνω να με γδυνω,
-μπροστα σας-
οπως εμαθα καποτε και δεν ειχα καταλαβει ποσο θα μετανιωνω τωρα.
Να καταστρεφομαι
να μοιραζομαι
να χανομαι στη ζωη
να ξεσκιζω αναμνησεις ορια ποτα νυχτες τελη κοσμους πραγματικοτητες
να με διαλυω -και να με ξαναφτιαχνεις-
να ουρλιαζω να ξεφτελιζομαι να κομματιαζομαι
να φτυνω αιμα αδιακοπα-αμετακλητα-διψασμενα.


Γιατι καθε βραδυ που μεθαω
ξερω πως ολες μου οι ζωες θα ειναι ιδιες.
Και δεν με νοιαζει να πινω μεχρι να ξεχασω...
να πινω μεχρι να γινω ενα με μενα.
Αληθινη.
Αιωνια.
Ζωντανη.


**Η Εικονα απο ποιημα της Κ.Γ.

Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Always that Fucking end


Ειναι ολοι οσοι εχουν χερια
για να αναβουν τον θανατο
και να σβηνουν ζωες.



Να τα καψουμε ολα.
Να εχουμε ασπρο και μαυρο να βλεπουμε
γιατι και τα πολλα χρωματα κουραζουν.
Να μας νοιαζει το τωρα και το ψευτικο μετα.
Να λεμε αληθειες
οτι καθε πρωι χαμογελαμε βλεποντας αθωα προσωπα στον καθρεφτη
οτι αγαπαμε θαλασσες και βουνα γιατι μας προσδιδουν αλλη μια αθωοτητα αυτα τα λογια
οτι θα διναμε ακομα και τα λεφτα μας σε οσους μας χρειαζονται
οτι ποναμε που αυριο θα ξυπνησουμε και δεν θα εχουμε να δωσουμε αερα στα παιδια μας να αναπνεουν.

Και ψεματα.
Μοναχα ψεματα.
Να λεμε πως καθε πραξη μας κρυβει κοινο συμφερον
πως ποτε δεν ζηταμε ανταλλαγματα για ο,τι κανουμε
πως μια μερα θα ανοιξουμε την πορτα και θα ζησουμε λιτα
πως δεν εχουν χρωμα υπουλο τα βραδια μας
και πως ποτε δεν θα πατησουμε ανασες για να επεκτεινουμε τον χωρο μας.

Εχω κι αλλα να πω
μα καθετι βουλιαζει οταν το γραφω.

Ματαιοτητα.

Καθε πρωι που θα κοιταμε απο το παραθυρο
το πρασινο θα φευγει,
το μπλε θα σαπιζει ,
και καθε ανασα μας θα βρωμαει καμενη ζωη.

Καθε φορα που θα ζηταμε αερα
το οξυγονο θα γινεται δηλητηριο.

Και καθε λεπτο που θα ουρλιαζω ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ
θα ξερω πως μετα απο μια παυση παντα υπαρχει η συνεχεια...

Ολοι εδω λοιπον,
σε ενα τελος που μοιαζει μαυρη αρχη
να πεταμε σκουπιδια σε ενα επαναλαμβανομενο αυριο
και καθε φορα που καποιος μας πληγωνει
να περιμενουμε ποτε θα το ξανακανει.....

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

"And i often wonder why?" stories: Part 1 (η συνεχεια..)

Να ανοιγω τα ματια να τα τριβω να τα κραταω με τα δαχτυλα
για να δω
να πω οτι ειδα
να πω οτι βλεπω.
Καθε χρωματιστο ψεμα ή αληθεια,
καθε δικο μου και δικο σου σημερα και αυριο,
ετσι οπως ονομαζουμε ολα τα επαναλαμβανομενα "επειδη"
για καθε προσωπικη δικαιολογια προσωπικης υπερασπισης.
Και ειμαι αραγε σχιζοφρενης που ειστε απλα χαρτινοι και ψευτικοι?


Ενα μεγαλο κενο να σας χωραει ολους
με σπασμενα γυαλια οι ενοχες σας απο το παραθυρο που προσπαθειτε να ξεφυγετε.

Σχιζοφρενεια.

Ειναι το κενο σας
ή μηπως
εγω μεσα σ αυτο?
Κι αν ειναι το κενο τοτε ειμαι κι εγω σχιζοφρενης που ειμαι μεσα του.
Κι αν δεν ειμαι μεσα του
τοτε παλι ειμαι για σας, ακριβως επειδη ξεφυγα?


Το να μην πιστευω πλεον σε καθετι που ακουω με κανει παραλογη
"να περπαταω παραλογη σε αντεστραμμενη λογικη"**
μπορεις να με πεις σχιζοφρενη, ναι.
Παιρνω χαρτι και σας φτιαχνω οπως εγω θελω

να απεχετε απο μενα

να μην βρωμαω τσιγαρα αμφιβολιες ψεματα ουτοπιες μονοχρωμες εικονες λεφτα και μονοτονες ταχυπαλμιες.
Να λεω πως δεν εχετε ματια χερια ποδια μυαλα
αλλα ουρες και αφθονους χωρους αποθηκευσης ολων αυτων που σας γεμιζουν πληρωμενη ζωη.

Να μαθαινεις νεα,
ειδησεις τα λενε,
νεα για ποιον? καποιος εκανε κατι? κατι νεο?καινουργιο?διαφορετικο?
και πως το ξερεις στα αληθεια?
και τι ειναι αληθεια?
και γιατι να το πιστεψεις? και τι σε νοιαζει εσενα να το πιστεψεις?
και ποιος θα οφεληθει απο αυτο το νεο?το καινουργιο το διαφορετικο?
και ποσο "κοστισε" για να το μαθεις εσυ? ωχ συγγνωμη για να γινει ηθελα να πω..
κι αν μαθεις μονο ενα κομματι απο αυτο, γιατι ποτε δεν το εμαθες ολοκληρο?
και αν σε ρωτησουν την γνωμη σου τι θα απαντησεις?
και που θα την βασισεις? στην μιση αληθεια που θα ξερεις ή σ αυτη που δεν θα μαθεις ποτε?
και μπλα μπλα μπλα παραλογες ερωτησεις.
Αν δεν ησουν εκει να το δεις τι να πιστεψεις...?
αλλα ακομα κι αν ησουν μπορεις να πιστεψεις αυτον που το εκανε? γιατι το εκανε...?
ο,τι κι αν εκανε...

Και ειναι ο καταραμενος αυτος κυκλος που σε κυνηγαει
να εισαι πανω του μεσα του
να ξεφευγεις και να σε δειχνουν με το δαχτυλο
με ενα βρωμικο σαπισμενο δαχτυλο
γεματο παγωμενες ισιες γραμμες για να μην κανουν στροφες και ζαλιστουν.


**Λογια της Κ.Γωγου

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

"And i often wonder why?" stories: Part 1




Ο ΚΟΕΜΤΖΗΣ ΣΤΟΝ Γ.ΛΙΑΝΗ* ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ:

«Αγαπούσα τους ανθρώπους
κάποτε μου έγινε αφάνταστα δύσκολο να τους αγαπώ... από τότες που χτύπαγαν τον πατέρα μου, από μικρό παιδί, απόχτησα ένα μίσος κατά της αστυνομίας.

Την αστυνομία την εννοούσα σαν κράτος της Δεξιάς και την μισούσα. Την μισούσα και την σιχαινόμουνα όσο τίποτα στον κόσμο. Δεν έκλεψα ή δεν αδίκησα ποτέ μου έναν φτωχό ή έναν ιδεολόγο ή έναν ρέστο. Είχα αδυναμία στους αστυνομικούς! Όταν σε προδίδουν οι άνθρωποι αγαπάς αόριστα τον κόσμο. Είναι λιγότερο βασανιστικό αυτό».



Το Τραγουδι:
«Μακρύ ζεϊμπέκικο του Νίκου» απο Δ. Σαββοπουλο
Η Ταινια:
"παραγγελιά" του Νίκου Τάσσιου
Η ζωη του γινεται τραγουδι και υστερα ταινια. Ο Θανατος απο χερι ανθρωπου δεν μπορει ποτε να ειναι ενα "σωστο" τελος. Ακομα κι αν δεν εχει ερθει η ωρα να πουμε τι ειναι το σωστο και τι το λαθος, κι αμφιβαλλω αν θα μπορεσουμε ποτε. Περα απο εξουσιες και δυναμεις ολοι εχουμε την καταρα να μας στοιχειωνει, την ιδια ακριβως τυχη και ατυχια μαζι, να θελουμε να λεγομαστε ανθρωποι. Να εχουμε μυαλο και ψυχη που αλλωτε το πρωτο οδηγει το δευτερο αλλα και αντιστροφα. Κι ας φτανω τωρα να δικαιολογω εναν δολο-φονο, το κανω γιατι περα απο την λογικη ερχεται ο πονος, η ψυχικη ασθενεια, οι αναμνησεις, το ανεξελεγκτο μισος και εκεινη η λεπτη-λεπτη σχεδον αορατη γραμμουλα, που καμια φορα την ξεπερναμε με ενα αλλο μας κομματι εαυτου, για να φτασουμε να αναρωτιομαστε για την υπολοιπη ζωη μας: γιατι..?

Η συνεχεια θα μπει απο πανω, οταν την γραψω...



*Προς απλη πληροφορηση: βουλευτης του Πασοκ

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Tik tak



Τρέλα.
Ματωμενα συρταρια.
Να σταζουν απο χθεσινο αιμα καταλαθως σκοτωμενων ολων αυτων που προσπαθεις να κρυψεις και παλευουν να ξετρυπωνουν σε καθε λαθος στιγμη.
Ουρανοι χωρις χρωμα γιατι αποψε εχεις κλειστα τα ματια.
Βραδινα γευματα σε δηθεν χαρουμενα εστιατορια απο υλικο μισθωμενης ευγενειας.
Βροχερες νυχτες με λασπες και ενοχες κολλημενες στα παπουτσια μας να τις μεταφερουμε σε καθε γωνια της ζωης μας.
Ανεξιτηλα "τι κανεις?καλα ευχαριστω" ατακα συνηθειας και ανυπαρκτης φωνης στα βλεματα που αναγκαστικα συναντιουνται για να παμε παρακατω και σημερα.
Το ποτηρι το απλυτο πιατο τα κλειδια τα τσιγαρα ολα εκει ακριβως που τα αφησες χθες και αυριο και σημερα.
Να κοιταω το ρολοι
τι σημασια εχει? κι αυριο εκει θα ειναι.
Σαπισμενες μολυνσεις οι εφιαλτες που εγιναν πραγματικοτητα, παντα να ξυπνας ιδρωμενος λιγο πριν το τελος...και παντα να το μαντευεις.
Ουρλιαχτα και τηλεφωνα και δακρυα και λογια μαχαιρια και αναμενομενα τελη που παντα πιστευεις οτι δεν θα ερθουν αλλα παντα ερχονται..
Να ανοιξεις την πορτα να στριψεις
δεξια για να αποφυγεις την πορεια στο κεντρο που θα σε καθυστερησει στο ιδιο ολοιδιο παντα επαναλαμβανομενο σου σημερα.
Να μην κοιταξεις μπροστα ουτε ψηλα μονο κατω για να μην δεις αλλα και ουτε να σε δουν.
Μονο ετσι θα αποφυγεις το βρωμισμενο ποδι του ζητιανου για να μην κλεψει ουτε μια στιγμη απο την "καθαρη" ζωη σου.
Να καταληξεις εδω κι εκει κι ακομα παραπερα σε καθε προχειρα χρωματιστη στιγμη χωρις ηχο.
Γιατι και η φασαρια ξυπνα καθυστερησεις
κι εσυ πρεπει να φυγεις
να πας παρακατω σημερα.
ΚΑΙ σημερα.

*photo: acollagebehindmyeyes.blogspot.com

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

For what we are praying for...?



"Μονο αν με κατανοησεις θα με αγαπησεις."

Κι αν και δεν βρισκω αυτη την κατανοηση σε κανεναν απο αυτους τους ανθρωπους προτιμω να μην φτιαχνω κανεναν θεο που δηθεν μπορει να μου το προσφερει. Και το θ με μικρο γιατι μια λεξη ειναι κι αυτη οπως τοσες αλλες. Και χωρις να θελω να εισβαλω με τροπο αυστηρο και επιδεικτικο στις ζωες ολων αυτων που τη γραφουν με κεφαλαιο και να τους τις ανατρεψω με τις οποιες αντιληψεις μου, τα γραφω αυτα. Ευγενικα και διακριτικα για οσους διαφωνουν και εντονα και παθιασμενα για οσους με αντιλαμβανονται.
Ακομα και εδω η κατανοηση θα ειναι ελαχιστη, εως και μηδενικη.
Δυσκολα μπαινει κανεις στο κεφαλι του αλλου και παταει στην ιδια μ' αυτον γραμμη.
Ομως οταν το κανει εχουν γινει σχεδον ενα.
Για μια τετοια εισβολη ζω κι εγω και ας μην ερθει ποτε στον πραγματικο κοσμο. Θα φτιαχνω αλεξισφαιρους κοσμους για να την προφυλασσω απο το πραγματικο, που καθε μερα μας σερβιρεται ζεστο, δελεαστικο και αναλατο.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Quiet mind(s)




"Δεν θα ημασταν ολοι σε καλυτερη θεση
αν προσπαθουσαμε να καταλαβουμε και να αποδεχτουμε το γεγονος
οτι καμια ανθρωπινη υπαρξη δεν θα κατανοησει ποτε καποια αλλη,
κανενας αντρας την γυναικα του,
εραστης την ερωμενη του,
γονιος το παιδι του.
Ισως γι αυτο οι ανθρωποι εχουν εφευρει τον Θεο,
ενα ον που δειχνει κατανοηση."

"Ο Ησυχος Αμερικανος"
Graham Greene

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Wasted







Πεταμενοι δρομοι σε τασακια

που δεν θελεις να αφηνεις άδεια

για να κρυβουν την απουσια στο δωματιο.






Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Never-ending nightmare(s)




"Οι εφιαλτες μου κανουν καλο. Με ξυπνουν..."





*Τα λογια απο την ταινια Cheap smokes

*
photo: acollagebehindmyeyes.blogspot.com

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

I just can't stop "talk" about her



Ευτυχια


-Πες μου μια κουτη ερωτηση να σου κανω.
-Η πιο κουτη ερωτηση που μπορεις να μου κανεις ειναι "πες μου εισαι ευτυχισμενη;"
-Πες μου, εισαι ευτυχισμενη;
-Υποπτευομαι βαθυτατα οσους διαφημιζουν την ευτυχια τους, ακομα κι εμενα-οποτε το εχω κανει. Η απαντηση μου ειναι "Ειμαι σχετικα καλα κι ευγνωμων"...


*Αποσπασμα απο συνεντευξη της Μαλβινας Καραλη

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

7/06/2002




"Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς.
Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη.
Κυρίως αγάπη.
Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη.
Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως,
ούρλιαζα “πίσω μου σ έχω σατανά”.

Εγώ χόρτασα.
Ενα χειμώνα αγάπη.
Μια άνοιξη ελπίδα.
Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές.
Εγώ, η ξεγραμμένη.
Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα.
Εγώ.
Όχι πια ορφανή.
Γεμάτη.
Επαρκής.
Μισοσίγουρη.
Και “ωραία”, όπως με ήθελα.
Με μακριά μαλλιά.
Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη."


*Αποσπασμα απο τα τελευταια κειμενα της Μαλβινας Καραλη

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

(Sad) Paranoia.....



Ενα πρωι θα ξυπνησω και θα με βρω κρεμασμενη στην κουρτινα μου να περιμενω να νυχτωσει για να ξανακατεβω.
Δεν θα εχω ποδια μονο χερια για να γραφω και θα ζωγραφιζω μια ουρα να κολυμπαω στα σαλια του μυαλου μου, μα οταν μουσκεψω για τα καλα θα την σβηνω με την γομα για να την ξαναφτιαχνω οποτε νομιζω πως την χρειαζομαι.

Θα σηκωθω απο το κρεβατι για να συρθω στον καναπε και ξανα παλι πισω.

Δεν ειμαι ανθρωπος ουτε ψαρι.
Ερπετο ειμαι αποψε με περιεργους ηχους με μια συνεχεια που δεν θυμιζει τιποτα απο την ζωη μου.

Θα εχω ενα μεγαλο κουτι πανω απο το λαιμο μου και καθε δευτερολεπτο θα το γεμιζω με ανοητες εικονες μιας ουτοπικης παρανοιας.

Μονο στιγμες συλλεγω γιατι κατι παραπανω δεν φτιαχτηκε για 'μενα.

Στιγμες μικρες που καμια φορα ξεχαστηκαν και μεγαλωσαν γι αυτο γερασαν γρηγορα.

Δεν ειμαι εγω για πολλες ιστοριες με μακρυ τελος... Μια τελεια ξερω να βαζω γιατι τα κομματα τρομαζουν οταν με βλεπουν...

Ετσι λοιπον, βαραινω απο τα οχι σας και χτιζω γκρεμους για να νιωθω πιο ανετα πεφτοντας.

Παραμιλητα, νυχια βαμενα λογια, τραγουδια αθορυβα, σκεψεις χωρις χρωμα και αγγιγμα με απορια ειναι γεματη η κουρτινα μου.
Να κρυβει εμενα απ ολα αυτα.

Νυχτωνει....
Ωρα να κατεβω...

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Where is that F****** me??



Ωρα 3.
Ωρα ξαφνικης κρισης.
Ωρα ολοκληρωσης σεξουαλικης πραξης ντυμενη με τη λεξη ερωτας για να μην φευγει ο ρομαντισμος τετοια βραδυα.
Ωρα που κοιταω διπλα μου, χαμογελαω και γυρναω πλευρο να κοιμηθω.
Ωρα εμφανισης εφιαλτη με πρωταγωνιστη ενα πρωινο ξυπνημα γεματο μοναξια και κομπαρσο ενα κενο που μοιαζει με το εγω μου.
Ωρα να πεθανω.
Σηκωνομαι αργα και παω στην κουζινα.
Ειναι στα απλυτα το μαχαιρι.
Αλλαγη σχεδιου.

Ωρα 3 και 5.

Ξαπλωνω να βλεπω το ταβανι.

Ωρα 3 και 10.

Με σκοτωσα με την σιωπη μου και με εθαψα στον κηπο να μην με βρεις το πρωι και να νομιζεις οτι εφυγα και θα ξαναγυρισω.
Με εσυρα προσεχτικα μην σε ξυπνησω...μην σε κανω να με δεις εκεινη την ωρα...
Στο δρομο ξεχασα ενα χερι διπλα στο τραπεζι, το αριστερο να μην μαρτυρησει τι γραφω...
...και ενα κομματι απο την φουστα μου να σε παραπλανει για την δηθεν ομορφια μου.

Ωρα μετα. Πολυ μετα.
Ξυπνας και δεν ψαχνεις να με βρεις, γιατι πολυ απλα για σενα δεν εφυγα ποτε.
Περνας απο την κουζινα και σκονταφτεις στο χερι μου.
Το μαζευεις και το βαζεις στην καρεκλα..μην κρυωσει στο πατωμα...
Πινεις νερο και ξανακοιμασαι.
Τιποτα δεν σου φαινεται διαφορετικο...

Ειμαι θαμμενη μιση σε ενα κηπο μακρυα απο μενα, και καθε μερα προσπαθω να με αναστησω.
Ομως δεν ξερω που να σκαψω για να με βρω.
Εχω ενα χερι και ενα κομματι φουστα.
Μου λειπουν ολα τα υπολοιπα.
Κι εσυ ετσι με γνωριζεις.
Μιση.
Κρυμμενη.
Θαμενη.

Πρεπει πρωτα εγω να με ξεθαψω για να με δεις κι εσυ μετα ολοκληρη.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

lost in a ...... world


Χαμενη στην χωρα των αισθησεων αναζητω να βρω

εκεινο το χρωμα που δεν θα τυφλωνει καθε πρωινο μου

εκεινη την γευση που θα θυμιζει παγωτο με σιροπι καλοκαιρινου απογευματος


εκεινο το αρωμα που δεν θα θυμιζει κανενα σκοτωμενο ερωτα


εκεινο το αγγιγμα που θα με κανει να ανατριχιαζω


εκεινη την μουσικη που θα λεει οσα θελω να γραψω και δεν βρισκω τις λεξεις......


Και πριν βρω το δρομο μου φτιαχνω και μια εκτη αισθηση.....


εκεινη που θα με κανει να βλεπω καθε νοστιμη μυρωδια (σου) και να χανομαι ολο και πιο βαθια στην παλαμη της μουσικης μου...

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Stranger you met my life today


Με εκανες να χαλασω μελανι και σημερα.

Μαυρη μπλουζα για να περναει απαρατηρητη και τζιν φουστα κοντη για να τονιζει τα νιατα που τωρα ειναι η σειρα τους.
Και καπου αναμεσα σ' αυτα μια αλυσιδα... μια ασημενια λαμπερη αλυσιδα να σχηματιζει κυκλο γυρω μου...
Ντυθηκα για 'σενα σημερα και το εμαθα μολις με ειδες.

"Αλυσιδες....
Τί εισαι?...
Δεσμοφυλακας εισαι?...

Αλυσιδες..."

Δεν φτιαχτηκα για να με πεις εσυ δεσμοφυλακα.
Δεν εχεις ομως δρομους ανοιχτους στο μυαλο σου και ολα οδηγουν σε πορτες γνωστικων αναμνησεων.

Ισως
στα νιατα σου μεχρι εκει να εμαθες.
Οπως και να λες αυτο που σκεφτεσαι.

Ομως εγω σημερα σε ακουσα.
Το κακο ειναι οτι δεν με ακουσες κι εσυ.

Εχω τα ματια και το μελανι για να μιλαω, και ας γινονται εκρηξεις λεξεων στο μυαλο μου.
Δες λοιπον τι σκεφτομαι, γιατι τα αυτια σου δεν ακουν αυτα που λεω.

"Αλυσιδες...

Ναι...τις εχω πανω μου οχι για να δενω ζωες.

Εμενα εχω δεσει.Δεν το βλεπεις??

Ειναι γυρω μου....επανω μου...

...αλλα ειναι τοσο φωτεινες που και μονο που τις κοιτας σε αγγιζουν...

Και χωρις να το καταλαβεις το πετυχα.
Με προσεξες για τα δεσμα μου..
Με εχω δεσει καλα για να απεχω οσο πιο πολυ γινεται απο εσας... να βλεπετε πως δεν ανηκω μαζι σας.

Ειμαι δεμενη στον κοσμο μου και δεν ενοχλω κανεναν.

Αν θελεις ελα...

Δεσου κι εσυ..

Εγω δεν θα σε δεσω...οχι με το ζορι...

...απλα ανοιξε το μυαλο σου...

...δεν ειμαι δεσμοφυλακας εγω......"

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Hide-an-seek...............



"Απλα ξεφλουδιζω εμενα.

Καπου στο βαθος θα με βρω και θα με βγαλω εξω..."

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

(Don't)Put a "not" before a "free"



"Ελευθερια ρε.
Ξερεις τι σημαινει?
Να κοιταω οσο θελω το απειρο χωρις να μου το κρυβει κανεις.
Να ξαπλωνω ανασκελα να ονειρευομαι πως αν θελω μπορω να πεταξω μεχρι τα μυαλα σας, να τα αδεισω απο την σαπιλα της συνηθειας σας, να τα ανοιξω και να βαλω μεσα ολα τα χρωματα και τις μουσικες που συνεχως χαμηλωνετε.
Να ξεχνιεμαι με τις αναμνησεις μου και να γελαω ζωγραφιζοντας τες.

Να αδιαφορω που κρυωνω και να τρεχω γυμνη στα μερη που λετε πως ειναι απαγορευμενα.
Να βαζω στο τερμα την μουσικη μου μεχρι να βγει η ψυχη μου για να την δωσω σε οτι πεθανε και με πονεσε.
Nα κυνηγαω πρωινα που ισως ποτε να μην ερθουν...
Να γελαω που δεν μπορω να κλαψω και να κλαιω που δεν εμαθα να γελω.

Να βαζω το κοκκινο πανω στο μαυρο και να το ονομαζω τροπο ζωης.
Κι αλλα πολλα ειναι η ελευθερια ρε.

Αλλα εσενα ποιος στην εμαθε?

Για να την ζησεις πρεπει να ανοιξεις τα ματια και να την δεις.

Συνηθως στεκεται μπροστα σου...ομως την ντυνεις αορατη γιατι φοβασαι μηπως σε τυφλωσει........
Δεν τυφλωνει η ελευθερια ρε.

Μονος σου τυφλωνεσαι οταν την απαρνιεσαι........
"

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

They don't knock on brain's door...


"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια,
στο μυαλό είναι ο στόχος.

Το νου σου ε; "

Κατερίνα Γώγου

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Smoke this dream and leave


Γαρνιρισμενες απολαυσεις με καθε ειδους ταραχη..

Oχι γιατι οσα θελησαμε εγιναν πραγματικοτητα...
....αλλα γιατι τα θελησαμε μονο στην φαντασια μας....

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Let's mark ourselves tonight....



Αιωνια χαραγμενες αποκαλυψεις σε σωματα που θελουν να ονομαζονται ελευθερα.
Μην κοιταζεις πανω τους αλλα μεσα τους...αν και αυτο που δειχνουν ισως τους προδιδει...
Πολυχρωμα ασπρομαυρα μελανια, σχεδια που δινουν τροφη μονο στο ματι...τα γδερνω!
Δεν ειναι για να παιζεις με την αιωνιοτητα.
Οσοι το κανετε στο τελος θα χασετε...

Ενας πονος....καυτερο ξεσκισμα ενος αθωου δερματος...
Και τελος
το σημαδι απ' ολα οσα λαχταρας να μην ξεχασεις.....

.....να μην μεινουν στο πισω μερος ενος μυαλου που θα γεμισει με ασημαντα απαιτητικα σκουπιδια....αυτα που θελουν να παιρνουν τη θεση σε οσα ονομαζεις ονειρα...τα ντυνεις με εφηβικα χρωματα και περιμενεις να μεγαλωσουν για να τα βγαλεις απο την φαντασια σου και να τα κανεις πραγματικοτητα....


"Θα γραφω συνεχεια πανω μου....

να το βλεπω...
να μην ξεχναω να ζω...
να το βλεπετε...

να ξερετε πώς ζω...."

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Crazy night smells like me





Πατημενο το γκαζι για να ζωντανευει η ελευθερια,
ασπρες κορδελες με πουα βουλες αιματος ξεχασμενες σε καποιο παιδικο ονειρο,
ασκοπες βολτες σε ενα κενο που οδηγει μεσα μας,

ξενυχτι με μωβ ξεμερωμα,

βουτια σε ο,τι βαφτιζεται γρηγορο απο την μοιρα σου,
μια υποψια φλογας στο δαχτυλο και βαριες βλεφαριδες απο το μαυρο τους χρωμα,
χείλια γεματα αναμνησεις για να ματωνουν τα ματια σας οταν με βλεπουν και αρωμα τελους πισω απο την πορτα μου.....

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

502 klm far away..............



Μια λεξη μου θα ζωγραφισω με το σαλιο μου.
Θα την βαλω στο στομα σου και θα περιμενω να ξημερωσει για να την φτυσεις ή να την καταπιεις.


Καλημερα απο τον πλανητη μου που χαθηκε ενα πρωι που εφυγες.

Θα σκεφτομαι ποσο μακρια υπαρχεις και θα με ενοχλει αυτο το υπεροχο τελος μας.


"Καλη χρονια εκει που πας...
.
.....και να προσεχεις...."

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

#Train Station 2009#

"Στάση 2009."

"Βαγονι Νo Καινούργια αρχη."

"Please mind the gap...."

"Τις αποσκευες στο ραφακι των αναμνησεων διπλα στο παραθυρο"

"Τιμη εισιτηρίου ατελειωτες ελπιδες με σκιες δακρυων"

"΅Welcome you all........"