Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Blackened soul (1)

Χαραγμενες αναμνησεις σε φθαρμενα παγκακια, ερωτες και περιθωρια, ιλιγγιωδεις μεθυσμενες προσπερασεις σε λεωφορους φτηνων διαδρομων, πεταμενος αναπτηρας απροσεχτου καπνιστη σε σταση λεωφοριου, οπως απροσεχτα θυμαται οτι καπνιζει και το ξεχναει με την πρωτη ρουφιξια, σκισμενα τσαλακωμενα χαρτια απο διαφημιστικα φυλλαδια σε καδους σιωπηλων απορριματων, καπου εκει πεταξα κι εμενα οταν με ρωτησαν το ονομα μου και ξεχασα να τους πω πως δεν υπαρχω, χαλασμενα φαναρια και αιματα σκοτωμενων αυθορμιτισμων, παντα θα υπαρχει ενα οχι στο μυαλο μου που μολις το φωναζω θα μεταμορφωνεται σε ναι, συμβιβασμοι περαστικων επιθυμιων, ενα παιδακι με λερωμενα ματια, οπως τοτε που ξεχασα να σκουπισω τα δακρυα, ουρλιαχτα μοναξιας σε κρυους διαδρομους περιμενωντας μια σωτηρια που ισως ποτε να μην ερθει, ατελειωτα βραδυα επισκεψεων σε ολα τα πριν που δεν αφηνω να γινουν μετα, σα να φοβαται η στιγμη να θαψει τις λεπτομερειες που πονανε πιο πολυ, να γυρισω το χρονο τοτε που δεν ηξερα ακομα να περπαταω και εφτιαχνα εικονες με ανθρωπους χωρις ποδια, τοτε που δεν με ενοιαζαν τα ουρλιαχτα γιατι δεν ηταν δικα μου, τοτε που καθε μερα ηταν ιδια με ολα τα ενηλικα αδιαφορα βλεμματα, και να μεινω στο πατωμα να σε βλεπω να λες "θα μεινω". Να μην με αφησεις.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

"And i often wonder why?" stories Part 2



"Τα ζωα μπορει να φωναζουνε και να μπλακωνονται στις μπουνιες.
Ποτε ομως δεν χρησιμοποιουν τη σπιουνια, τους μπατσους, ή αλλα συγγενη ζωα
για να λυσουν τις προσωπικες τους διαφορες,
πραγμα που συνηθιζεται στην κοινωνια των ανθρωπων,
που δεν ειναι δυστυχως ζωα.
Η κοινωνια των ανδρων ειναι σιχαμερη.
Η κοινωνια των γυναικων το ιδιο.
Ζητω η κοινωνια των παιδιων και των ζωων οχι ολων.
Αυτων που δεν εχουν αποχτησει ακομη ανθρωπινες συνηθειες."

Νικολας Ασιμος
"Αναζητωντας Κροκανθρωπους"
1981

2009
Δεν ξερω τί διαφορές ανακαλυπτονται καθε βραδυ στις "κακοφημες" επαναστατικες και ακρως περιθωριακες περιοχες
της καθε ανθρωποφαγωμενης πολης, ομως εχουν φωνη και ουρλιαζουν για οσους εμαθαν να ακουν.
Ο Ν.Ασιμος ακουγε την δικη του φωνη-αποτελεσμα ανθρωπινων προκατειλημμενων συν αν α στροφων- ακουγε ομως και τα ουρλιαχτα καθε βραδυ. Ειναι ιδια με αυτα...


Καληνυχτα.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Alone



"Καταραμμενη συνηθεια
στοιχιωνεις μυαλο και ψυχη πρωινα και βραδια.
Ξερω πως δεν θελω να ειμαι μονη
Ξερω πως η μοναξια μου (ομως) δεν φευγει ποτε.
Ακομα κι αν ουρλιαζουμε σε υπογειες αμαρτιες
με σοκακια αδιεξοδων,
κανεις δεν θα τυχει να περασει.
Μονοι μας παντου.
Στην αρχη στο τελος
σε καθε κουρασμενο βραδυ
σε λαθος διαδρομους
σε αδεια σπιτια
σε βροχερα πρωινα
σε διαδηλωσεις χωρις πρωτοτυπο τελος
σε σταθμους τρενων
σε βρωμικα παγκακια
σε ξεχασμενα ραντεβου
στους ιδιους προορισμους
σε καθε αποφαση που δεν παιρνεις
σε ουρες αναμονης
σε μονοτονες μερες
σε αυθορμητα αντιοθαταξαναπουμε
σε μεθυσια και ερωτες....

μονοι.

να αναζηταμε
εναν αλλον εαυτο μας

που ποτε δεν θα ερθει."