Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

???



Γαμηθηκε το μυαλο μου παλι αποψε. Συνθηματα και προσωπα ανακατεμενα. Να γραψω στον τοιχο ολα οσα θελω και μαζι με τους μπατσους να τα κοιτω αγνοωντας την παρουσια τους. Κρυμμενη οπως παντα. Να με μισω που ειμαι αδυναμη. Ειμαι στον κοσμο μου ρε γαμωτο. Ολα εκει ειναι τοσο
ταιριαστα μπερδεμενα: -τι θελω να πω?-γιατι δεν με κοιτας?-τι σκεφτεσαι?-ντρεπομαι-θελω να ξερασω-πνιγομαι-ειμαι καλα?-βαρεθηκα-μια αλλαγη θελω-να βαψω τα μαλλια μου μπλε-εσενα θελω?-εσυ?-ισως αν πιω να μαθω...-θελω να φυγω-μου λειπεις ηδη-ολοι κρυβονται για να μην πληγωθουν-υποκρισια ψυχροτητα σας σιχαθηκα!
Ολα ειναι τοσο λιγα για να χορτασω γι' αυτο τα μασαω και μετα τα φτυνω. Ματωνω το στομα μου, και οχι μονο. Ασκοπα μιλαω στο μυαλο μου αφου τιποτα δεν καταφερνω να πω δυνατα. Θελω να γραφω ολα οσα σκεφτομαι -νασταλεωεστωψυθιριστα- γιατι σιχαινομαι εκεινη τη σιωπη που οι σκεψεις ουρλιαζουν αλλα εμεις τις φυλακιζουμε απο φοβο οτι δεν θα αντεξουμε μαζι μ αυτες να φυγει και ενα κομματι μας.Θελω να καψω σ' ενα βραδυ ολο μου το παρελθον και να το ξαναφτιαξω χωρις πατερα και μητερα. Αυτοι με εκαναν να με σιχαινομαι πιο πολυ. Να νιωθω οτι ανουσια γραφω, επαναλαμβανομαι και ουτοπικα ξεσπαω. Ιλιγγο παρακμης νιωθω. Να δωσω μια και να πεσω θελω. Μην με σπρωχνετε, σταματηστε να με σπρωχνετε μπορω και μονη μου! Να με διαγραψω- να ηρεμησω - να παψω να (σε) σκεφτομαι.
Αν συνεχισω ετσι θα τρελαθω. Λιγο ακομα.... λιγο... και θα πεσω.