
Αδιαζω ερωτηματικα και θλιμενα χαμογελα απο το στομαχι μου.
Σε κοιμισμένους δρομους που ο φοβος ξερει καλα να νανουριζει
εκτροχιαζομαι
ουρλιαζω συνθηματα στα ονειρα σας ευχες να γινουν εφιαλτες.
Και δεν ξερω ουτε καν ποια ειμαι για να ουρλιαξω και το ονομα μου
χαμενη μεσα σε αισθηματα
-οχι συναισθηματα γιατι κανεις δεν ενιωσε μαζι με μενα-
χαμενη...
σε κατι
ανυπαρκτα πρωινα αφου κανεις δεν ξυπνησε ακομα.