Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Is that the end........?


Βαθια ανασα.
Θα τελειωσει.
Και πνιγομαι πριν καν φτασει στο τελος της.

Μου βαζεις μαυρη ζελατινα στο στομα που τσαλακωνεται απο την ανασα μου και μου οριζεις τον χρονο μου.
Ζαλιζομαι.
Βλεπω εικονες που μοιαζουν να εχουν κατι απο τις ζωες μου.Περναει σαν βιντεο και με πιανει απο την καρδια που την κανει να χτυπαει πιο γρηγορα για να προλαβω. Να προλαβω να το δω. Πριν φτασει το τελος...
Και πιανω τα ματια μου για να τα κραταω ανοιχτα ...

Βαζω φωτια στα μαλλια μου αλλα κανεις δεν την σβηνει.
Και τρεχω να σωθω με τον αερα μου, που αυτη την φορα θα με πεταξει κατω και θα πονεσω στο μυαλο για να ζησω μονο μια στιγμη.

Και νιωθω οτι τρελαινομαι που δεν μπορεις να μπεις στο δρομο μου, οπως και κανενας σας.

Πεφτω και σερνομαι και ανακατευω το χωμα με την ζωη μου, αχρωμο κι αυτο με απαισια γευση.

Και χρειαζεται να πεσω πιο χαμηλα, να χωθω στο σκοταδι μου , να καταπιω την ανυπαρξια μου για να κυλισει σε ολες μου τις φλεβες, ωστε οταν με κοψω για να δω αν υπαρχω, να μου θυμισει πως ακομα δεν τα καταφερα...

Και χρειαζεται να με θαψω, να μπερδεψω το παρελθον με το μελλον που θελω, να κλεισω το μυαλο μου απο την αληθεια, να μην βρισκω απαντηση στα γιατι μου, να μην βρισκω κανεναν ζωντανο, για να πιστεψω επιτελους οτι εχω πεθανει και να με αναστησω....


Να δω το τελος με το αιμα μου......
να το πιω......

...και να γινω αθανατη ξανα.......

4 σχόλια:

Morpheus είπε...

Κι αν το τέλος φοβάμαι... Κι αν χάσω ότι έχω... Ίσως θα είναι επειδή ποτέ δεν το είχα πραγματικά δικό μου...
Απλά σκέψεις...

La noche είπε...

"Ίσως θα είναι επειδή ποτέ δεν το είχα πραγματικά δικό μου... "
Eκει καταληγω παντα...οταν συνειδητοποιω οτι μονο στον κοσμο μου υπαρχουν..δεν μου ανηκουν...απλα τα δημιουργησα για να τα εχω με εναν δικο μου τροπο...και παντα κατι γινεται και με ξυπναει...και τοτε ειναι που βλεπω το τελος...

Ποτε ομως δεν χανουμε κατι που μας εχει δοθει...τοτε ειναι πραγματικα δικο μας...ετσι θελω να πιστευω...
Σ ευχαριστω για τις σκεψεις σου...
Καλημερα...

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Παρελθόν που έρχεται από το μέλλον
σιωπηρό στη βουερή ζωή μας
αν το αγγίξεις θα χαθείς
μα αν το προσπεράσεις
δεν θα γευτείς το δώρο του
που ανάπηρη σε κάνει.
Αξιολογείς-διστάζεις-αποφασίζεις.

La noche είπε...

Παντα με κυνηγαει ενα παρελθον...
Το κανω μελλον ομως αυτο γινεται παλι παρελθον...
δεν μπορω να ξεφυγω...κανεις δεν μπορει...
Ναι..καθε φορα που τα αγγιζω χανομαι..
Και ψαχνω να με βρω μετα...

Εχω την καθε νυχτα μου γι αυτο...

Σ' ευχαριστω...
Καληνυχτα...