Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Dreams...or...Nightmares.........?



Αποψε δεν θελω να κοιμηθω.
Αισθανομαι οτι θα δω ονειρα ντυμενα εφιαλτες...
....οτι θα κλεισω τα ματια και θα φωτισουν ολα οσα εζησα και δεν θελω να θυμαμαι...ολα οσα τα ζωγραφισα λαθος......

Δεν μπορω να κρατησω τα ματια μου...πετανε και φευγουν....

Και ειναι τα ονειρα μου που ερχονται να αλλαξουν χρωμα.......να μεινουν μονα τους κι αυτα και να γεμισουν λιγη απο την γευση μου.....
Κι ειναι τα ονειρα ασπομαυρα μου ειχες πει......ειδε ποτε κανεις χρωμα σ αυτα? αληθεια δεν μπορω να θυμηθω το κοκκινο χρωμα μου....
Θα ερθουν και σημερα να με στοιχιωσουν οπως κι εσυ... και θα παρω το πινελο μου για να τα βαψω....να κανω στον υπνο μου αυτο που θελω....να δωσω χρωμα στις αναμνησεις μου...να τις αλλαξω....να βαλω δικο μου τελος και να τα γδυσω απο το ρουχο του εφιαλτη....

Ομως δεν εχω δυναμη αποψε....
Αποψε τα ονειρα το ξερω πως θα λεγονται εφιαλτες....
Θα ερθουν να με πνιξουν, να μου κρατησουν την καρδια και το μυαλο και να με γεμισουν αγκαθια απο τριανταφυλλα...
Θα ειμαι πιο κατω απο οσα μπορω να δω...θολη και αχρωμη.....θα ειναι ολα ασπρομαυρα για να μου θυμιζουν οτι καποτε υπηρξες οχι αυτο που ηθελα να εισαι....
Και θα τρεχω μεσα σε διαδρομους χωρις τελος...μεσα σε πορτες που πισω τους θα κρυβουν και ενα φοβο μου....
Και θα ξυπνησω γεματη απο το νερο που μου εδωσες να πιω....θα σταζω τον φοβο μου και η καρδια μου θα κανει θορυβο....

Αποψε δεν θελω να κοιμηθω.....
Μακρυα απο τους εφιαλτες μου.....μακρυα απο την πραγματικοτητα.....μακρυα απο 'σενα.....

9 σχόλια:

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Ο λόγος που με έκανε να διαβάσω την δεδομένη στιγμή το post αυτό ήταν ότι είναι έξι παρά πέντε και έχοντας μόλις ξυπνήσει από ένα εφιάλτη δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ...

Οι μεγάλες προσωπικότητες συναντούνται...

Όλες τις τελευταίες μέρες αυτό γίνεται, κοιμάμαι, λίγο, ξυπνάω και θυμάμαι τον εφιάλτη μου.

Ποτέ δεν θυμόμουν όνειρα. Μόνο ένα δυο εφιάλτες στην χάση και την φέξη. Και τώρα κάθε μέρα τα ίδια. Και σήμερα ξύπνησα και με πονοκέφαλο.

Τα όνειρα περίεργα. Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια κάποιες φορές...

Λένε ότι δεν θυμάσαι πρόσωπα που δεν ξέρεις και απλά τα είδες στα όνειρά σου και τουλάχιστον για εμένα πάντα αυτό συνέβαινε.
Και όμως τώρα δυο τρεις μέρες μετά και ακόμα θυμάμαι ένα άγνωστο πρόσωπο. Δεν μπορώ να καταλάβω... :S

Σκέφτομαι να αλλάξω την μουσική που ακούω πριν πέσω για ύπνο και να ξαναπροσπαθήσω. :P

Ψιλοχοντροάσχετο αυτό που απάντησα στο post σου αλλά είναι οι καταστάσεις... Και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ με ένα τέτοιο όνειρο πρωτοξεκίνησα αυτούς τους εφιάλτες. Που ούτε ακριβώς εφιάλτες είναι δηλαδή... Με εκείνη την ανάμνηση την ασπρόμαυρη από το παρελθόν να κάνει περίεργες βραδινές επισκέψεις στο μυαλό μου. Αλλά με περίεργο τρόπο. Όχι τον συνηθισμένο τρόπο που έκανε επισκέψεις στο μυαλό μου μέχρι τώρα...

Μόνο που τότε εγώ το είχα πει... Πως τα όνειρα είναι ασπρόμαυρα... Εγώ... Και είχε στραβώσει στο άκουσμα.

Αυτά... Πάω να δω μήπως και κοιμηθώ. Άκουσα και κάτι πιο ήσυχο.

Μπορεί να το κάνω και post αυτό το σχόλιο.

La noche είπε...

Ειχες κι εσυ τον εφιαλτη σου να σε κυνηγαει...οπως και ολους μας καταβαθος...
ειναι εκεινες οι μεταμεσονυχτιες αποκαλυψεις του εαυτου μας με αναμνησεις ντυμενες στα καλα τους να σου χτυπανε την πορτα....
Εμενα μου το ειχε πει αυτη η αναμνηση μου οτι τα ονειρα μας ειναι ασπρομαυρα....ομως εμενα τα ονειρα μου εχουν χρωμα...το δικο μου...
Για μενα τα ονειρα αν ειναι ασπρομαυρα δεν ειναι ονειρα...αλλα εφιαλτες....

Καληνυχτα κι ελπιζω να μην ξαναξυπνησεις ετσι ασχημα...
Μακρια απο καθε εφιαλτη σου....

Άρτεμις είπε...

Το έχω νιώσει κι αυτό... Να μην πέφτεις από φόβο στην αγκαλιά του Μορφέα... Γιατί δεν ξέρεις τι θα σου φέρει...

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Δεν ξέρω αν ήταν ο εφιάλτης μου που με κυνηγούσε. Δεν ήταν ακριβώς εφιάλτης. Δεν ήταν τόσο αίσθηση φόβου. Ήταν άλλη αίσθηση. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Δύσκολο να περιγράφεις περίεργα συναισθήματα.

Ξέρεις τι είναι το άσχημο, όχι να είναι τα όνειρα νυκτός ασπρόμαυρα αλλά να κλείνεις τα μάτια σου και να βλέπεις ένα κόσμο ασπρόμαυρο ενώ είσαι ακόμα ξύπνιος. Γιατί έτσι θα είναι για εμένα... :D

...Καθένας από εμάς κρύβει μία προσωπική τραγωδία μέσα του...

Ευτυχώς πήγα Γιάννενα και γύρισα τόσο κουρασμένος μετά από σχεδόν μία βδομάδα αγρυπνίας που χτες κοιμήθηκα και γαμώ μέχρι που με ξύπνησε το ξυπνητήρι μου...

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Α και creep ναι αυτό είναι το χειρότερο, ότι αρχίζεις να φοβάσαι να κοιμηθείς γιατί δεν ξέρεις τι θα βγει και μετά φοβάσαι για το πως θα καταντήσεις άμα δεν κοιμάσαι καθόλου...

La noche είπε...

Creep:
"Οταν βουτας το μυαλο σου στη θαλασσα της λησμονιας φοβασαι μηπως δεν βραχει και η ψυχη σου....γιατι αυτη ειναι που ερχεται να σου φωναξει τους πονους αγκαλια με το παρελθον σου...
Και δεν ειναι οτι φοβασαι να αφεθεις στον Μορφεα επειδη δεν ξερεις τι θα σου φερει...αλλα εσενα φοβασαι...γιατι ξερεις οτι μπορει να μην εχεις τη δυναμη να σε νικησεις....να μεινεις απ εξω απο την θαλασσα...να την κοιτας και να θυμασαι......."

Σ ευχαριστω....

Αμπελοφιλοσοφος:
Αυτη η προσωπικη τραγωδια ειναι που εχουμε κρυψει καλα στο συρταρι μας αλλα ο Μορφεας εχει το κλειδι......

*Τα ταξιδια θα σε σωσουν εσενα....
Αν εχεις παλι αυπνιες ελα και προς τα κατω παλι...!:P

Αμπελοφιλόσοφος είπε...

Λες ε? Τώρα που το λες δεν είναι και τόσο άσχημη ιδέα αλλά θα με χέσουν οι γονείς μου στο τέλος... Και θα έχουν και δίκιο δηλαδή...

Εφιάλτης είπε...

Νομίζω πως κάποιος μου μίλησε, χαχα

Ωραίο το blog σου, μου άρεσε ενδιαφέρον.. τα λέμε :-)

La noche είπε...

Χαρηκα που με ακουσες.....!:P
καληνυχτα...