Αιωνια χαραγμενες αποκαλυψεις σε σωματα που θελουν να ονομαζονται ελευθερα.
Μην κοιταζεις πανω τους αλλα μεσα τους...αν και αυτο που δειχνουν ισως τους προδιδει...
Πολυχρωμα ασπρομαυρα μελανια, σχεδια που δινουν τροφη μονο στο ματι...τα γδερνω!
Δεν ειναι για να παιζεις με την αιωνιοτητα.
Οσοι το κανετε στο τελος θα χασετε...
Ενας πονος....καυτερο ξεσκισμα ενος αθωου δερματος...
Και τελος
το σημαδι απ' ολα οσα λαχταρας να μην ξεχασεις.....
.....να μην μεινουν στο πισω μερος ενος μυαλου που θα γεμισει με ασημαντα απαιτητικα σκουπιδια....αυτα που θελουν να παιρνουν τη θεση σε οσα ονομαζεις ονειρα...τα ντυνεις με εφηβικα χρωματα και περιμενεις να μεγαλωσουν για να τα βγαλεις απο την φαντασια σου και να τα κανεις πραγματικοτητα....
"Θα γραφω συνεχεια πανω μου....
να το βλεπω...
να μην ξεχναω να ζω...
να το βλεπετε...
να ξερετε πώς ζω...."
3 σχόλια:
ΖΕΙΣ! και κουβαλας μαζι σου ενα θησαυρο... δεν ειναι λιγο το φορτιο που σου χαρισαν κι εσενα. ομως εσυ ζεις!! λαμπεις γιατι το χρωμα σου ειναι το κοκκινο και το λευκο! εισαι φωτια!!! δεν εισαι το μαυρο που πιστευεις τις νυχτες.
ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ, ΣΥΝΕΧΙΣΕ...εχεις τη δυναμη ,το ξερω γιατι εχω κοιταξει στα ματια σου!!!
η γκριζα πολη σε σκεφτεται και σου στελνει φιλια...
Κανω το φορτιο μου ζωγραφια...το γραφω πανω μου για να το βλεπω απο την ομορφη πλευρα του...
τα θελει μερικες φορες αυτα η ζωη...
ξεχνιομαστε(μπορει να φταιει και αυτη η γκριζα πολη..)απο το βαρος και το κανουμε συνηθεια...
Απλα διαλεγω να κανω συνηθεια την ζωγραφια και χανομαι στο κοκκινο και το λευκο μου λοιπον...
Εχει πολυ χρωμα εδω...σου στελνω χρωματα για φιλια...
με κυνηγουν...φοβαμαι, δεν εχω που να παω. θα προλάβω το ταξιδι στο νότο??? η γκριζα πολη χωρις το απαιτουμενο οξυγονο, θαυμαζει τον κοσμο σου...τον αερα σου και το φως.ακομα και το σκοταδι σου λαμπει... καληνυχτα
Δημοσίευση σχολίου