Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Just a happy end (!)



Να σπαω πανω στην αμμο
εκατομμυρια βλεμματα αχορταγης ηδονης
πετσετες και ιδρωτες να σκεπαζουν βρωμικα κορμια
κι ενα μεγαλο επαναλαμβανομενο σημερα
να στεκεται ομπρελα σε καθε καμμενο χερι και ποδι και μυαλο.

Ανοιγω τα χερια να σας πνιξω
μα εχετε τεραστια κεφαλια
αποθεματα ανυπαρκτης σκεψης,
τροφη για καθε διεστραμμενο συμφερον....



*φωτο: acollagebehindmyeyes.blogspot.com

5 σχόλια:

Rosa Del Foc είπε...

" Όσοι ονειρεύονται
‘εχουν απλωμένα τα κουρέλια τους σε συρματοπλέγματα
συνεχίζουν να περπατούν με ξυλοπόδαρα
και μιλάνε σιωπώντας.
Σκορπισμένοι στην απέναντι όχθη
αφουγκράζονται τους παλμούς χωρίς ταυτότητες
πολυσύνθετες δηλώσεις
και συνδιαλλαγές.
Χαρούμενοι τρελοί
ιδιόμορφοι ίσκιοι
φορτώνουν την αγωνία τους σε φτερούγες πουλιών
αδιαφορώντας για την κάννη της εποχής
κι επιμένουν
απροσάρμοστοι πάντα. "

Δ.Δ

fairytale είπε...

...μια γκριζα ασχημη πολη τους εσπρωξε στη θαλασσα. δηθεν εκει θα βρουν οσα τους στερησε εκεινη. χαμενους ερωτες , μαυρισμενα κορμια, καθαρο αερα. μα ειναι τοσοι πολλοι...εφεραν τη βρωμια τους στην πλαστικη τους τσαντα. την απλωσαν στην αμμο. δεν αργησε να γινει γκρι και η θαλασσα...

La noche είπε...

Rosa Del Foc

"...απροσαρμοστοι παντα.."
να ξαπλωνουν στην αμμο
να κοιμουνται στην ζεστασια
και να ξυπνουν στην ησυχια "τους".
Γιατι ειναι θαλασσες που φτιαχτηκαν
για να πνιγονται απο καθε προσαρμοσμενη υπαρξη.
Γιατι ειναι αμμουδιες που φτιαχτηκαν
για να βουλιαζουν κατω απο εκατονταδες ακριβοπληρωμενα σωματα...

Καλωσηρθες Δ.Δ.


Fairytale

Γκριζα πολη...
Ψηλα τερατα με μικρες τρυπες για στιγμες ανασας..
ψευδαισθησεις χρωματων σε τοιχους αδειων ονειρων..
αδιεξοδος σε θαλασσες...παραλιες...
να γινουν και αυτες γκρι..
γκρι ψυχες δεν μπορουν ποτε να δουν περα απο γκρι κοσμους...
ομως ψευδαισθηση κι αυτο.
τον κοσμο μας εμεις τον φτιαχνουμε.
"αυριο να ξυπνησεις και να δεις πως ολα ειναι πρασσινα, μωβ, μπλε...
εμεις δεν εχουμε γκρι
το ανακατεψαμε
το πεταξαμε
και δεν το ριξαμε στη θαλασσα
αλλα στα μυαλα τους..."

Rosa Del Foc είπε...

Καλώς σας βρήκα, αν και με την πρώτη τα έκανα ...θάλασσα! Παρόλα αυτά μ' άρεσε ειλικρινά που σύνδεσες το ποιήμα του Δ. Δημηριάδη (Δ. Δ.) με το δικό σου γραπτό. Για την ιστορία τον Δ.Δ. μου θύμησαν λόγια που γράφτηκαν αλλού (Na sernomai me trypia royxa/ se olous tous kosmous pou to fws me tyflwnei/ gia na kataligw/ se ekeina ta stena poy oi monoi alithinoi/ einai gymna ntymenoi) και τον ανέβασα στο πιο πρόφατο ποστ..! Θαλασσοταραχή..!

Καλή δημιουργική συνέχεια..!

La noche είπε...

Πωπω...χαμος... μπερδευτηκα αρκετα..
εγινε φανερη η αγνοια μου για τον Δ.Δημητριαδη αλλα χαιρομαι που σου αρεσε αυτο που εγραψα...

Σ ευχαριστω για τα σχολια...
Να περνας..