Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

???



Γαμηθηκε το μυαλο μου παλι αποψε. Συνθηματα και προσωπα ανακατεμενα. Να γραψω στον τοιχο ολα οσα θελω και μαζι με τους μπατσους να τα κοιτω αγνοωντας την παρουσια τους. Κρυμμενη οπως παντα. Να με μισω που ειμαι αδυναμη. Ειμαι στον κοσμο μου ρε γαμωτο. Ολα εκει ειναι τοσο
ταιριαστα μπερδεμενα: -τι θελω να πω?-γιατι δεν με κοιτας?-τι σκεφτεσαι?-ντρεπομαι-θελω να ξερασω-πνιγομαι-ειμαι καλα?-βαρεθηκα-μια αλλαγη θελω-να βαψω τα μαλλια μου μπλε-εσενα θελω?-εσυ?-ισως αν πιω να μαθω...-θελω να φυγω-μου λειπεις ηδη-ολοι κρυβονται για να μην πληγωθουν-υποκρισια ψυχροτητα σας σιχαθηκα!
Ολα ειναι τοσο λιγα για να χορτασω γι' αυτο τα μασαω και μετα τα φτυνω. Ματωνω το στομα μου, και οχι μονο. Ασκοπα μιλαω στο μυαλο μου αφου τιποτα δεν καταφερνω να πω δυνατα. Θελω να γραφω ολα οσα σκεφτομαι -νασταλεωεστωψυθιριστα- γιατι σιχαινομαι εκεινη τη σιωπη που οι σκεψεις ουρλιαζουν αλλα εμεις τις φυλακιζουμε απο φοβο οτι δεν θα αντεξουμε μαζι μ αυτες να φυγει και ενα κομματι μας.Θελω να καψω σ' ενα βραδυ ολο μου το παρελθον και να το ξαναφτιαξω χωρις πατερα και μητερα. Αυτοι με εκαναν να με σιχαινομαι πιο πολυ. Να νιωθω οτι ανουσια γραφω, επαναλαμβανομαι και ουτοπικα ξεσπαω. Ιλιγγο παρακμης νιωθω. Να δωσω μια και να πεσω θελω. Μην με σπρωχνετε, σταματηστε να με σπρωχνετε μπορω και μονη μου! Να με διαγραψω- να ηρεμησω - να παψω να (σε) σκεφτομαι.
Αν συνεχισω ετσι θα τρελαθω. Λιγο ακομα.... λιγο... και θα πεσω.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΔΕ ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ. και το ξερεις οτι δε θα πεσεις. και σου τι δινει το οτι δε θα πεσεις. γιατι το να πεσεις ειναι το ευκολο και εσυ ποτε δεν ασχοληθηκες με τα ευκολα. δε γεννηθηκες στα ευκολα. απλα σε τρελαινει αυτος ο ιλλιγγος. σταματα να κοιτας γυρω σου και μεσα σου. μην κοιτας. κλεισε τα ματια και ακου. ακου προσεκτικα οπως τοτε που ησουν σε ενα σακκο με αμνιακο υγρο και οι νευρωνες σου δεν ειχαν ακομα σχηματιστει κι ομως ακουγες... ακου... που εισαι εσυ μεσα σε ολα και μετα απο ολα αυτα... πρεπει να ακουσεις προσεκτικα... να σε βρεις και να τρεξεις να σε αγκαλιασεις. οτι κι αν εισαι μικρο, μεγαλο, κοκκινο , μαυρο , να σε αγκαλιασεις και να σε αγαπησεις οσο τιποτα αλλο. ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΕΧΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΘΛΙΟ ΚΟΣΜΟ.

η κατακρεουργημενη γκριζα πολη σε σκεφτεται και σου στελνει σηματα sos... ΣΩΣΟΥ!!

Νimertis είπε...

ίλιγγος παρακμής... να με διαγράψω... πολύ σκληρά λόγια... αν η αλήθεια σου είναι τόσο αυτοακυρωτική, δεν έχει κανείς δικαίωμα να προβεί σε ανέξοδες 'προτάσεις'... μα, είσαι βέβαιη πως δεν υπάρχει διέξοδος; τίποτε δεν βρίσκεις που να σε εμπνέει; να σε δονεί; να σε γεμίζει; απλά ρωτάω... την καλησπέρα μου...

goofyMAGOUFH είπε...

Η λέξη αδύναμη είναι όλη η δύναμη.
Αν νομίζεις πως ένα α μπορεί να την κουκουλώσει,
θα σου πρότεινα να το ξανασκεφτείς.
Και μην θεωρήσεις πως μιλάω με γρίφους.
Το βασικό είναι πως ξέρεις που βρίσκεσαι.
Αν διαλέξεις δύναμη, μαεστρία ή ψυχραιμία
ως μέσον, ως "όπλο",
θα είναι καθαρά θέμα επιλογής τακτικής.

La noche είπε...

Ολα αυτα που με γεμιζουν,
καποια α-δυναμα βραδια ερχονται να με αδειασουν.
Ισως εγω να οριζω το τωρα και πανω απ΄ολα το μετα, οπως και ολοι μας.
Ομως δεν την βρισκω την διεξοδο γμτ.
Ας το διαλεξω το "οπλο" λοιπον.
Ολες οι "ανεξοδες προτασεις" δεκτες.

Την Καληνυχτα μου

goofyMAGOUFH είπε...

Μίλα μου.
Απλώς, μίλα μου.

La noche είπε...

Μονο να (σου) γραφω μπορω...

goofyMAGOUFH είπε...

Γράψε, λοιπόν.
Κάνε πράξη τη δύναμή σου.
Κι ύστερα κοίταξε τα,
άγγιξε τα,
συλλάβισε τα,
αγκάλιασε τα,
αποστήθισε τα,
φώναξε τα,
χάρισε τα!
Μόλις ολοκληρωθεί αυτή η δράση
θα ανακαλύψεις πως μπορείς πολλές ακόμα.