Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Untitled

Ξεχασμένοι σε ράφια σκονισμένα

Χρονια τωρα ψαχνω να βρω έναν σεισμο να με πεταξει κατω

Και μεσα μου αναθιμιασεις οργισμενων πονων

Να σπασω και να βγουν τρομαχτικα γρηγορα γιατι δεν εχουμε πολυ χρονο

Εικονες ξεσκισμένες και γυμνες αποστασεις γιατι καθε επιθυμια μονο γυμνη απελευθερωνεται

Καλωδιωμενες διαδρομες αυθορμητων πραξεων ακολουθω για να πεσω στο κρεβατι σου

Να αγγιζω τα παντα σου με τον φοβο πως ισως με σκοτωσεις

Να αγγιζεις τα μεσα μου στιγμιαια για να μην με νιωθεις

Γιατι ποτε κανεις δεν θα παψει να καρφωνει αδιαφορίες οταν αλλαζουμε πλευρο με προσμονες

Γιατι καθε αληθεια μας κρυβεται πισω απο ψεματα δανεισμενων εαυτων μηπως και γλιτωσουμε το υπεταρτατο εγω μας

Γιατι παντα ολοι θα βαραινουμε τα βραδυα από ανεξηγητες υπαρξεις αναμονης για ενα γεματοαποσενα αυριο.

3 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

Γέννησέ τον εσύ το σεισμό, La noche.
Μην τον ψάχνεις.
Γέννα τον. . .

goofyMAGOUFH είπε...

Έκανα μια τολμηρή -ίσως και ανάγωγη-
σκέψη κατά την πρώτη ανάγνωση.
Σήμερα θα την εκφράσω
παραβλέποντας συνειδητά
να ζητήσω την άδειά σου, La noche.
"Ξεχασμένοι σε ράφια σκονισμένα"
ή
διχασμένοι σε ράφια ξεχασμένα;

La noche είπε...

Να εισαι οσο πιο τολμηρη μπορεις να γινεις.
Αναγωγη και αυθορμητη.
Οι λεξεις που γραφω χωρανε σκεψεις συνειρμικες.
Δεν υπαρχει διορθωση ή επεξηγηση.

->Ψαχνω σεισμους - ισως και να πρεπει να τους γεννησω τελικα.

->Ξεχασαμε τους εαυτους μας και σκονιστηκαμε σε μια ιδανικη επαναληψη - ισως ομως τα διλληματα και οι διχασμοι να μας εκαναν να ξεχαστουμε.

Παραλληλισμοι και ερμηνειες.
Για σενα
Για μενα
και μια εικονα.
Για σενα η εξηγηση
Για μενα η εκφραση.

Την καλησπερα μου...