Δεν ξερω γιατι δεν γραφω πια.
Σα να πεταξα σε ενα υπογειο ολο το φανταστικο μου ειναι,
να το κλειδωσα καλα
και να εμεινα τωρα πια με ενα σωμα. Υπαρκτο. Τρομακτικα αληθινο. Στεγνο. Και Ανεργο!
Το κακο ειναι πως αρχιζω να γινομαι ωμη χωρις νυχτερινα περιτυλιγματα.
Ποσο το μισω αυτο.
Βρισκομαι σε αναζητηση “μπορω”, γιατι τα “θελω” ειναι ηδη γνωστα και δεν τα καταφερνουν μονα τους.
Νευριαζω με την εντονη απουσια μου,
αλλα πως να ξεκλειδωσεις ετσι ευκολα υπογεια που κρεμονται αραχνιασμενες ανασφαλειες απ' εξω
και στοιχειωμενοι συμβιβασμοι...?
Καληνυχτα.
2 σχόλια:
...
όλοι μας περνάμε περιόδους "λευκής σελίδας"...
χρειάζεται.
Να περιμένεις μια δυνατή έκρηξη.
όπου να ΄ναι θα ακουστεί...
καληνύχτα λοιπόν
και
εβίβες!
Εχει μαζεψει πολυ πραμα το υπογειο.
Ναι, την αφορμη ψαχνω για την εκρηξη.
Δεν τις αντεχω τις "λευκες σελιδες".
Βρωμανε απραξια και αθωοτητα.
Στην υγεια σου
και καλη επιτυχια και στην δευτερη βιβλιοπαρουσιαση.
Μπυρα να εχει και ολα καλα θα πανε :-Ρ
Καλημερα
Δημοσίευση σχολίου