Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Don't give up.............



Ειμαι εδω με βλεπεις?

Εμ..δεν ξερω πως να αρχισω..
Δεν ξερω ακριβως τι θελω να πω..

Ολα ειναι γι' σενα.. για να μην σε βλεπω ετσι.

"Εγω ειμαι....Εγω...
Εγω που σου ειπα να βαλεις το μαυρο το παντελονι σημερα που θα σου πηγαινει καλυτερα.
Εγω που σε αφησα να ζαλιστεις απο το ποτο για να νιωσεις για λιγο ελευθερη.
Εγω που σου ειπα να πιστεψεις για μια στιγμη στον εαυτο σου και τοτε ολος ο κοσμος θα πιστεψει σε 'σενα.
Εγω που δεν ξερω πως αλλιως να σε πεισω να ρισκαρεις χωρις να σε νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι... να κοιτας εσενα χωρις να σε συγκρινεις με κανεναν.
Εγω... που εγινα η αιτια να πονεσεις... που αυτα που πιστευω μπορει να μην ισχυουν ομως εγω ετσι νιωθω.


Ελα να χορεψουμε! ετσι οπως κανουμε παντα.
Ελα να γελασουμε! οπως μονο εμεις ξερουμε.
Ελα και ασε τα μαλλια σου ετσι φουντωτα..! Αφου στο εχω πει οτι σου πανε πολυ ετσι.
Ελα! Φτιαξε μου καφε και ελα να κατσουμε με τις ωρες στην βεραντα σου οπως τοτε, θυμασαι..?
Ελα! Δυναμωσε την μουσικη μας και βαλε αυτα τα all-star που τοσο σου πανε!"

Ουφ........
Ισως να μην εχω αλλα λογια... να μου τελειωσαν, σε αντιθεση με τα δακρυα σου... μην κλαις.
Λενε ολες οι επιθυμιες που δεν εγιναν πραξη εγιναν δακρυα και επεσαν στο πατωμα.

Μην της αφηνεις να πεφτουν. Το ξερω μπορει να μην θες. Να μην ηθελες να τις ριξεις... να στις ερριξαν αλλοι. Ομως παντα μας κανει καποιος να κλαιμε.

Ο,τι και να πω ειναι ματαιο.
Θα παψω λοιπον να γραφω.
Κι αν θες κλαψε.
Μπορει και να νιωσεις καλυτερα.

Οτιδηποτε για να νιωσεις καλυτερα........

Φωτο:
www.deviantart.com

1 σχόλιο:

Aσπρομαυρες Αναμνησεις είπε...

Θυμαμαι..Δυστυχως δεν ξεχναω ευκολα..
Ποναω και,ναι,ο μονος τροπος να ξεσπασω ειναι τα δακρυα-αυτες οι επιθυμιες οπως λες που για ακομα μια φορα δεν εγιναν πραξη αλλα δακρυα και επεσαν στο πατωμα..
Παντα ολα διαλυονται..Ειτε γρηγορα ειτε αργα,παντα αυτο γινετε και δεν αλλαζει!Προσπαθω να δω μια ηλιαχτιδα αισιοδοξιας αλλα δεν μπορω!Μου ειναι αδυνατον!Πραγματικα..
Δεν θα ριξω το φταιξιμο σε αυτουσ ποθ δεν φταινε και ουσιαστικα δεν φταιει κανεις..Απλα ετσι επρεπε να γινουν τα πραγματα..Ισως για να με κανουν να καταλαβω κατι,να παρω καποιες αποφασεις..
Βαρεθηκα να περιμενω ποτε θα ερθει αυτη η λιακαδα στη ζωη μου μετα την μπορα των τελευταιων πολλων μηνων..Και το θεμα ειναι οτι δεν κραταω και μαζι μου ομπρελα..
Κουραστικα..