Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Stranger you met my life today


Με εκανες να χαλασω μελανι και σημερα.

Μαυρη μπλουζα για να περναει απαρατηρητη και τζιν φουστα κοντη για να τονιζει τα νιατα που τωρα ειναι η σειρα τους.
Και καπου αναμεσα σ' αυτα μια αλυσιδα... μια ασημενια λαμπερη αλυσιδα να σχηματιζει κυκλο γυρω μου...
Ντυθηκα για 'σενα σημερα και το εμαθα μολις με ειδες.

"Αλυσιδες....
Τί εισαι?...
Δεσμοφυλακας εισαι?...

Αλυσιδες..."

Δεν φτιαχτηκα για να με πεις εσυ δεσμοφυλακα.
Δεν εχεις ομως δρομους ανοιχτους στο μυαλο σου και ολα οδηγουν σε πορτες γνωστικων αναμνησεων.

Ισως
στα νιατα σου μεχρι εκει να εμαθες.
Οπως και να λες αυτο που σκεφτεσαι.

Ομως εγω σημερα σε ακουσα.
Το κακο ειναι οτι δεν με ακουσες κι εσυ.

Εχω τα ματια και το μελανι για να μιλαω, και ας γινονται εκρηξεις λεξεων στο μυαλο μου.
Δες λοιπον τι σκεφτομαι, γιατι τα αυτια σου δεν ακουν αυτα που λεω.

"Αλυσιδες...

Ναι...τις εχω πανω μου οχι για να δενω ζωες.

Εμενα εχω δεσει.Δεν το βλεπεις??

Ειναι γυρω μου....επανω μου...

...αλλα ειναι τοσο φωτεινες που και μονο που τις κοιτας σε αγγιζουν...

Και χωρις να το καταλαβεις το πετυχα.
Με προσεξες για τα δεσμα μου..
Με εχω δεσει καλα για να απεχω οσο πιο πολυ γινεται απο εσας... να βλεπετε πως δεν ανηκω μαζι σας.

Ειμαι δεμενη στον κοσμο μου και δεν ενοχλω κανεναν.

Αν θελεις ελα...

Δεσου κι εσυ..

Εγω δεν θα σε δεσω...οχι με το ζορι...

...απλα ανοιξε το μυαλο σου...

...δεν ειμαι δεσμοφυλακας εγω......"

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

... ισως ζηλεψε τα νιατα σου, που τοσο ασκοπα ξεγλιστρησαν απο τα χερια του. ισως εμοιαζες με καποια που αγαπησε και που ποτε δεν την ειχε δικια του . φαντασου ποσο πολυ θα θελε να ειχε αλυσιδες να την κρατησει κοντα του. ισως τον τυφλωσε το χρωμα των μαλλιων σου και γνωριζοντας οτι ο χρονος του τελειωνει ηθελε να περασει λιγο απο τον πονο και την απελπισια του πανω σου. το σιγουρο ειναι οτι ειδε στη φουστα σου ΟΛΑ οσα ποτε δεν εζησε γιατι ποτε δεν τολμησε.ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ , ΤΑ ΣΆΓΑΠΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΣΟΥ. ειμαστε αθλιοι ανθρωποι εδω στη γκριζα πολη. φοβομαστε οτι λαμπει και ζηλευουμε οτι δεν ηταν ποτε δικο μας!!!

La noche είπε...

Αυτη η γριζα πολη.....
η πολη του..με ολες τις αναμνησεις..καθε στενο και μια στιγμη...καποτε ειχε και χρωματα...τοτε που μαθαινε πως αυτα που εχει ειναι λιγα και ισως ποτε να μην καταφερει να εχει περισσοτερα....ομως ξεθωριασαν ολα σιγα σιγα...
εμεινε μονο αυτο το θολο χρωμα...οπως θολα ειναι και τα ματια του τωρα και δεν μπορουν να δουν το αυριο..το επομενο...το ασυμβιβαστο...