Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Where is that F****** me??



Ωρα 3.
Ωρα ξαφνικης κρισης.
Ωρα ολοκληρωσης σεξουαλικης πραξης ντυμενη με τη λεξη ερωτας για να μην φευγει ο ρομαντισμος τετοια βραδυα.
Ωρα που κοιταω διπλα μου, χαμογελαω και γυρναω πλευρο να κοιμηθω.
Ωρα εμφανισης εφιαλτη με πρωταγωνιστη ενα πρωινο ξυπνημα γεματο μοναξια και κομπαρσο ενα κενο που μοιαζει με το εγω μου.
Ωρα να πεθανω.
Σηκωνομαι αργα και παω στην κουζινα.
Ειναι στα απλυτα το μαχαιρι.
Αλλαγη σχεδιου.

Ωρα 3 και 5.

Ξαπλωνω να βλεπω το ταβανι.

Ωρα 3 και 10.

Με σκοτωσα με την σιωπη μου και με εθαψα στον κηπο να μην με βρεις το πρωι και να νομιζεις οτι εφυγα και θα ξαναγυρισω.
Με εσυρα προσεχτικα μην σε ξυπνησω...μην σε κανω να με δεις εκεινη την ωρα...
Στο δρομο ξεχασα ενα χερι διπλα στο τραπεζι, το αριστερο να μην μαρτυρησει τι γραφω...
...και ενα κομματι απο την φουστα μου να σε παραπλανει για την δηθεν ομορφια μου.

Ωρα μετα. Πολυ μετα.
Ξυπνας και δεν ψαχνεις να με βρεις, γιατι πολυ απλα για σενα δεν εφυγα ποτε.
Περνας απο την κουζινα και σκονταφτεις στο χερι μου.
Το μαζευεις και το βαζεις στην καρεκλα..μην κρυωσει στο πατωμα...
Πινεις νερο και ξανακοιμασαι.
Τιποτα δεν σου φαινεται διαφορετικο...

Ειμαι θαμμενη μιση σε ενα κηπο μακρυα απο μενα, και καθε μερα προσπαθω να με αναστησω.
Ομως δεν ξερω που να σκαψω για να με βρω.
Εχω ενα χερι και ενα κομματι φουστα.
Μου λειπουν ολα τα υπολοιπα.
Κι εσυ ετσι με γνωριζεις.
Μιση.
Κρυμμενη.
Θαμενη.

Πρεπει πρωτα εγω να με ξεθαψω για να με δεις κι εσυ μετα ολοκληρη.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γκριζα πολη. γκριζα και ζεστή. κολανε πανω μου ολα τα βρωμικα και ψευτικα που την απαρτιζουν. μια βρωμια εγινα κι εγω τωρα πια.αλλα εσυ με ταραζεις. με βαζεις σε μια μεγαλη μπανιερα με καυτο νερο και με ενα σφουγκαρι ποτισμενο με το αρωμα σου προσπαθεις να με καθαρισεις. δε σε αφηνω , φοβαμαι. σε ταλαιπωρω. με τρομαζεις. η μεγαλη σου αναγκη να κατεχεις ολα τα κομματια του εαυτου σου οποια κι αν ειναι αυτα. και η δυναμη σου να τα αγαπας ολα μαζι. ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΑΝΤΑ οτι θα βρεις ενα θησαυρο . ψαξου αλλα απορω γιατι δε βλεπεις το φως που σε περιβαλλει. το μαυρο ειναι δανικο, μα εσυ το αγαπησες και αυτο. το πηρες δικο σου. ΦΩΣ ΕΙΣΑΙ. ΟΥΡΑΝΙΟ ΞΩΤΙΚΟ! Σαγαπησα τοτε και τωρα το ιδιο. να προσεχεις!

La noche είπε...

Θελω να πλενω αλλα και να πλενομαι...
Θελω ομως και να βρωμαω...Αντιθεσεις τοσο ανοστες εμφανισιακα...
Με το ξημερωμα κοιμαμαι...δεν ειναι οτι τοτε χανομαι..ειναι οτι τοτε απλα δεν σκεφτομαι...μονο υπαρχω..ειναι τοτε που εσυ βλεπεις το φως μου κι εγω ξεχνω το σκοταδι...
μα μολις νυχτωσει παλι τρεχω να με βρω..οχι πως με βρισκω..στην αναζητηση μενω...απλα με πλησιαζω αρκετα...και τοτε ειναι που απελπιζομαι και συνειδητοποιω πως ολα τα κομματια μου τα αγαπω..ναι...αλλα τα δυο μονο ξερω..φως και σκοταδι...ασπρο και μαυρο...τα υπολοιπα που κρυβονται και δεν μπορω να τα δω...?

*καθε βραδυ που θα γυρνας εγω θα σε ξεπλενω απο την βρωμα τους...θα σε τυλιγω με το φως και θα σου δειχνω οτι και το δικο σου μαυρο ειναι ωραιο...μονο μην τρομαζεις...γιατι θα μου πεσεις απο την πετσετα κι αν εχω χασει κι αλλο κομματι μου μπορει να μην σε κρατησω καλα και να μου πεσεις....

Ανώνυμος είπε...

φυσηξε λιγος αερας, τι παραξενο σε αυτη την απνοη γκριζα πολη. και μου φανηκε οτι μυριζε σαν εσενα...!προσπαθησα σε μιαν ανασα να σε κρατησω οσο μπορουσα αλλα σε εχασα παλι. μου ειπες πως πρεπει να σε βρεις. ενταξει σου ειπα και σε αφησα. φως και σκοταδι! μικρο ξωτικο ξεχασες τη φωτια! το κοκκινο σου φιλι, τα κοκκινα μαλλια σου! μπορεις να εχεις ΟΣΑ χρωματα θελεις, θα ηταν ανουσιο αν τα κατειχες ΟΛΑ τοσο νωρίς. θα τα βρεις το ξερω.κι εσυ το ξερεις.

τις προαλλες πεταξες πανω μου ενα κουβα με το χρωμα του φεγγαριου.(μα που το βρηκες παλι;)μου εδωσες κι ενα πινελο να ζωγραφισω αλλα εγω το αφησα διπλα στη θυμηση σου. παραλιγο να κατσω στον καναπε και να αρχισω να περιμενω. μου τραβαει τα μαλλια καθε μερα. γιαυτο ειναι μπερδεμενα καθε φορα που με λουζεις. ειμαι και παλι βρωμικη μεσα στη σκονη, αλλα οταν γυριζω το κεφαλι προς τους ωμους μου σχεδον μυριζω το αλατι και το σαπουνι σου.
δε θα σου πεσω γιατι οποιο κομματι κι αν σου λειψει, συντομα θα το βαλεις πισω στο παζλ!

πριν σε καληνυχτισω θελω να σου πω οτι πεταξα το χρωμα πανω στον τοιχο του δωματιου μου κι τοτε χιλια φεγγαρια φανηκαν να λεν ΄Are you there?
Is it wonderful to know
All the ghosts...
All the ghosts...
Freak my selfish out
My mind is happy
Need to learn to let it go
I know you'd do no harm to me...΄
σε φιλω πολυ...

La noche είπε...

Κοκκινο, φιλια, ανασες, φωτια, φεγγαρι, σκοταδι, αρωμα....μαζευω τα κομματια για το παζλ μου απο τα λογια σου...μπορει να μην τα εχω ολα αλλα ξερω σιγουρα οτι υπαρχουν...ενα παζλ παντα ολοκληρωνεται...

εγω καπου εδω ειμαι ναι...κι εσυ χωμενη στον τοιχο σου...
σου στελνω ενα βαζακι με την ανασα μου να το ανοιγεις οταν ο καναπες σου αρχιζει να σε φωναζει... να το ανοιγεις και να νιωθεις οτι ζεις..οπως εμενα οταν σκονταφτω στα λαθη μου...ειναι που εγω ξυνω τις πληγες μου για να ποναω και να νιωθω ζωντανη...

Ανώνυμος είπε...

m'ena xeri pws na me ksethapsw?m'afhses ekei...eksw...monh..kalummenh me t xwma pou murizei to arwma s,na keitomai ekei k akoma na me basanizeis,na pernas apo panw mou kai na me patas...sxedon na me ponas..na kaneis sa na mhn ksereis pou eimai thammenh..krummenh..toso kala krummenh gia na xreiastei na prospathhseis auth th fora esu an theleis na me breis!prospathhse..h apla dwse mou to xeri mou gia na bgw pali eksw sto fws kai dwse mou pisw th fousta mou gia na mhn kruwnw toso polu na antimetwpisw auto to kosmo pou m afhses monh mou...dwse m toulaxiston pisw th zestasia mou pou toso katanalwses oso me eixes konta s!!!
narfy!!

La noche είπε...

masaw xwma kai katapinw emena poy den kserw ti morfh exw,,den me exw zwgrafisei akoma...den me exw kse8apsei giati to xeri kai i foysta exoyn diko toys kosmo na yparxoyn ki egw den mporw na me vrw s ayton...

an katafereis kai me synarmologiseis 8a exw xamogelo sta xeilei giati den 8a eimai gymni kai misi pia...

pianw to ftiari moy ka8e nyxta omws sta misa me vriskw to prwi......

kalinyxta...