Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

(Sad) Paranoia.....



Ενα πρωι θα ξυπνησω και θα με βρω κρεμασμενη στην κουρτινα μου να περιμενω να νυχτωσει για να ξανακατεβω.
Δεν θα εχω ποδια μονο χερια για να γραφω και θα ζωγραφιζω μια ουρα να κολυμπαω στα σαλια του μυαλου μου, μα οταν μουσκεψω για τα καλα θα την σβηνω με την γομα για να την ξαναφτιαχνω οποτε νομιζω πως την χρειαζομαι.

Θα σηκωθω απο το κρεβατι για να συρθω στον καναπε και ξανα παλι πισω.

Δεν ειμαι ανθρωπος ουτε ψαρι.
Ερπετο ειμαι αποψε με περιεργους ηχους με μια συνεχεια που δεν θυμιζει τιποτα απο την ζωη μου.

Θα εχω ενα μεγαλο κουτι πανω απο το λαιμο μου και καθε δευτερολεπτο θα το γεμιζω με ανοητες εικονες μιας ουτοπικης παρανοιας.

Μονο στιγμες συλλεγω γιατι κατι παραπανω δεν φτιαχτηκε για 'μενα.

Στιγμες μικρες που καμια φορα ξεχαστηκαν και μεγαλωσαν γι αυτο γερασαν γρηγορα.

Δεν ειμαι εγω για πολλες ιστοριες με μακρυ τελος... Μια τελεια ξερω να βαζω γιατι τα κομματα τρομαζουν οταν με βλεπουν...

Ετσι λοιπον, βαραινω απο τα οχι σας και χτιζω γκρεμους για να νιωθω πιο ανετα πεφτοντας.

Παραμιλητα, νυχια βαμενα λογια, τραγουδια αθορυβα, σκεψεις χωρις χρωμα και αγγιγμα με απορια ειναι γεματη η κουρτινα μου.
Να κρυβει εμενα απ ολα αυτα.

Νυχτωνει....
Ωρα να κατεβω...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τιποτα παραπανω δε φτιαχτηκε για κανεναν ματια μου, παρα στιγμες.ενα ματσο απο αυτες που στο συνολο τους το πολυ πολυ να κρατησουν 60 ανθρωπινα χρονια. αν το σκεφτεις μικρο μου μου ειναι πολλες. πολλες και αχρηστες. και ξερω οτι εσυ τις στιγμες σου τις βαφεις με χρωματα και τις αξιολογεις αλλιως.

προτιμω τις τελειες απο τα κομματα. δε με αφηνουν να εχω ψευδαισθησεις,οσο κι αν τις αγαπω.σε καθε τελεια ξερω οτι πρεπει να φυγω. φυγε και πηγαινε καπου πιο ομορφα. καπου που θα εισαι ο εαυτος σου απολυτα.

εχεις κοιταξει ποτε πισω απο μια κλειστη κουρτινα? δεν κρυβει και πολλα , απλα θολωνει το χωρο και τα προσωπα σε καθε αδιακριτο βλεμμα.

ξεκρεμασε την οταν θα νιωσεις ετοιμη. δεν την χρειαζεσαι. η παρανοια θα ειναι παντα εκει εξω. θα κοιταει πισω απο την κουρτινα σου και θα ζηλευει ... τη μουσικη σου, το τετραδιο σου, τις φλογες απο τα μαλλια σου.

σε φιλω απο την γκριζα πολη...

La noche είπε...

Παντα μια τελεια.
Ποτε η συνεχεια.
Κι ας βαζω τελειες στη σειρα για να την ξεγελασω.
Και να την θελω δεν με επιλεγει.
Και φευγω.
Για καποιους η συνεχεια που ζουν μοιαζει με στιγμες.
Ειναι απλα η μια διπλα στην αλλη.
Με κομματα...
Εμενα απλα μετα απο καθε στιγμη υπαρχει μια τελεια.
Ωρα να φευγω λοιπον.
Να συναντησω την επομενη.

*Η παρανοια ειναι εδω μεσα. πισω απο τις κουρτινες μου. να μην με βλεπουν να την φορω οι περαστικοι και καταλαβουν οτι δεν τους μοιαζω.Μονο την νυχτα την ξεκρεμαω γιατι τοτε ετσι κι αλλιως δεν μπορουν να με δουν...
Φιλια απο την θαλλασα...

Ανώνυμος είπε...

τοτε για ακομα μια φορα η γκριζα πολη ζηλεψε την παρανοια πισω και μεσα απο την κουρτινα σου.
δεν τους μοιαζεις και δε θα τους μοιασεις ποτε. και ας ειναι βαρυ καμια φορα το τιμημα της μοναδικοτητας σου...λιγη μοναξια...

φιλω εσενα και στη θαλλασα..

La noche είπε...

Poly monaxia.... alla entaxei..kamia fora einai kai i 8alassa poy moy kanei parea... :P

*Gia na zileyeis tin paranoia moy tote tin exeis katalavei...mipws na papsw na tin lew etsi loipon...?
an kai nomizw pws esy telika den eisai enas akoma perastikos...mporei na min soy moiazw ki esena alla mporeis na me katalaveis...
erxesai ta vradya kai moy to deixneis....

kalhmeraaaa! ki as mesimeriase!!

Ανώνυμος είπε...

...κι εγω αυτό νομιζω, μαλλον θα πρεπει να της βρεις ενα νεο όνομα.

κι ελπιζω να μην ειμαι ενας απλος περαστικος, γιατι βλεπω ποσο πολυ διαφερουμε απο εκεινους και ποσο καποια κομματια της σκεψης μας μοιαζουν...

ας μας χωριζει τοσο τσιμεντο και τοσα μιλια θαλλασας...ακουω καποιες νυχτες τη σιωπη σου τοσο καθαρα...!

καθε μεσημερι θα σου λεω καλημερα και καθε νυχτα καλα ξυπνητουρια!

οσο εχω αερα στους πνευμονες θα σε σκεφτομαι και θα σου γελαω!

ματσ....! μουτσ...!

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΤΙ ΞΕΚΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ...ΝΑ ΤΡΑΒΑΣ ΤΗ ΚΟΥΡΤΙΝΑ Κ ΑΥΤΗ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΠΟΣΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ...Ο ΧΩΡΟΣ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ...ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ...ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΕΣ...ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΟΣ ΑΠΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΤΙΓΜΩΝ...ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ...Η ΕΥΤΥΧΙΑ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ...ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΑ..ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ Ο,ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ...ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΟΜΩΣ...ΤΡΑΒΑ ΤΗ ΚΟΥΡΤΙΝΑ ΣΟΥ...ΘΑ ΧΕΙΣ ΜΟΝΟ ΝΙΚΕΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ...ΝΙΚΗΣΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΟΥ...ΤΟ ΦΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΤΙΝΑ...ΕΣΥ ΠΟΥ ΚΡΕΜΕΣΑΙ,ΤΗ ΤΡΑΒΑΣ...ΕΣΥ ΠΟΥ ΚΡΕΜΕΣΑΙ,ΤΗ ΔΙΩΧΝΕΙΣ....ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ...ΑΥΡΙΟ ΜΗ ΚΡΕΜΑΣΤΕΙΣ...ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ...ΕΣΥ ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΤΟ ΦΩΣ...ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΚΟΠΤΗ...
narfy!

La noche είπε...

Μονο να ξερω οτι πισω απο αυτη υπαρχει φως,
και οτι μπορω οποτε θελω να το βλεπω... αυτο μονο θελω...

*Σ ευχαριστω που περνας και αφηνεις κατι απο 'σενα.