Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Alone



"Καταραμμενη συνηθεια
στοιχιωνεις μυαλο και ψυχη πρωινα και βραδια.
Ξερω πως δεν θελω να ειμαι μονη
Ξερω πως η μοναξια μου (ομως) δεν φευγει ποτε.
Ακομα κι αν ουρλιαζουμε σε υπογειες αμαρτιες
με σοκακια αδιεξοδων,
κανεις δεν θα τυχει να περασει.
Μονοι μας παντου.
Στην αρχη στο τελος
σε καθε κουρασμενο βραδυ
σε λαθος διαδρομους
σε αδεια σπιτια
σε βροχερα πρωινα
σε διαδηλωσεις χωρις πρωτοτυπο τελος
σε σταθμους τρενων
σε βρωμικα παγκακια
σε ξεχασμενα ραντεβου
στους ιδιους προορισμους
σε καθε αποφαση που δεν παιρνεις
σε ουρες αναμονης
σε μονοτονες μερες
σε αυθορμητα αντιοθαταξαναπουμε
σε μεθυσια και ερωτες....

μονοι.

να αναζηταμε
εναν αλλον εαυτο μας

που ποτε δεν θα ερθει."

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

all alone, θα περναμε τις χαρες και τις λυπες μας.θα προσπαθεις να μου περιγραψεις εκεινη την αγκαλια που σε εκανε να νιωσεις κοκκινη σαν 30φυλλο και εγω θα χαμογελαω σα χαζη. θα μου φτανει που ειχες εκεινη τη στιγμη ευτυχιας κι ας μη μπορω να τη συλλαβω. θα χαμογελας κ θα χαμογελαω.
θα σου λεω με πονανε τα ραμματα , τα χερια μου θα τρεμουνε , ισως να ξυπνησω τελικα... θα ποναω μονη. θα πονας μονη, που θα με βλεπεις ετσι.
θα μου πεις φευγω με το erasmus! θα σου λεω καλη ανταμωση! θα φυγεις μονη. θα σε νοσταλγω μονη.
θα φοβαμαι μονη , θα χορευεις μονη.
ειμαστε φτιαγμενοι απο μοναξια και δερμα και κοκκαλα.
θα ειμαι εδω για σενα οταν γελας και οταν κλαις μονη. θα κλαιω και θα γελαω μονη στη γκριζα πολη...
θα ευχομαι να ειμασταν ενα κοκκινο μαντιλι χωρις ακρες...
να προσεχεις....

La noche είπε...

Η μονη σιωπη ως απαντηση...

Σ ευχαριστω ξανα..

(καποια στιγμη θα κανω post το σχολιο σου.
η απαντηση μου λιγη μπροστα σου..)

Ανώνυμος είπε...

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΟΛΗ ΚΙΝΕΙΤΑΙ,ΕΓΩ ΕΠΙΛΕΓΩ ΝΑ ΤΡΕΧΩ...ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ..ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ Μ ΕΠΙΛΟΓΗ,ΠΕΙΘΩ ΣΧΕΔΟΝ Κ ΜΕΝΑ..ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΒΥΘΙΖΕΣΑΙ,ΕΓΩ ΕΠΙΛΕΓΩ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ...ΠΕΡΠΑΤΩ ΠΑΝΩ Σ ΑΥΤΗ Κ ΠΟΥ Κ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ Τ ΚΕΦΑΛΙ Μ ΜΕ ΦΟΒΟ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΟΥΤΑΣ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ,ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ Σ..ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΜΑΙ ΠΙΑ Τ ΒΥΘΟ,ΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΓΤ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ,ΓΤ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΠΝΙΓΩ Κ ΓΙΝΟΜΑΙ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΕΥΘΕΙΑ Κ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΚΩΠΤΙΚΟΤΗΤΑ Κ ΕΙΡΩΝΕΙΑ..ΓΤ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΕΤΣΙ ΕΠΙΖΗΣΕΙΣ..
LA NOCHE ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΒΟΥΤΑΣ ΣΤ ΒΥΘΟ...ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ...ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ Κ ΓΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΩ ΚΑΤΩ...

La noche είπε...

Να πνιγεσαι να νομιζεις πως λιγο ακομα και θα παψεις να βλεπεις να ακους να ουρλιαζεις.
Ειχα διαβασει καπου "...να ξυνω την πληγη για να νιωθω ζωντανη...".
Βρωμισμενα ακρα λοιπον, περιθωρια φιλικα με γεφυρες και τουνελ συναισθηματων. Κι εκει ο κοσμος δεν εχει Επιφανεια. Ειναι φτιαγμενος απο βυθους-αιματα-δακρυα-γελια-αιωνιες ανατιναξεις και αυθορμητα τελη. Το θεμα δεν ειναι να ΕΠΙ-ΖΕΙΣ, απλα να ΖΕΙΣ. Χωρις προθεσεις, ειρωνειες, εγωισμους, ντροπες- αμφιβολιες δηθεν εξευτελισμου.
Το να γινεσαι καποιος αλλος δεν σου δινει αερα..στον παιρνει καθε μερα που φορας την μασκα σου και στον δινει καθε βραδυ που μετανιωνεις γι αυτο που προσπαθεις να γινεις...

Την βουτηγμενη καληνυχτα μου

Mark Knight είπε...

hi,

can u please help me?


is the image you use public domain or copyright? i want to use it in some work i am doing.

http://4.bp.blogspot.com/_gd-34PDEu4M/SsknpaXT8MI/AAAAAAAAAcY/CegQyBQJxNQ/s1600/Absolute_alone_1.jpg

please email me at markknightroam@gmail.com